Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 17 listopada 2016 r., sygn. I SA/Ol 663/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Wiesława Pierechod, Sędziowie sędzia WSA Renata Kantecka,, sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca), Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 17 listopada 2016r. sprawy ze skargi P. Ł. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2013 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego kwotę 3840 (trzy tysiące osiemset czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił P.Ł. w podatku od towarów i usług zobowiązanie podatkowe za listopad 2013 r. oraz nadwyżki podatku naliczonego VAT nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za miesiące od stycznia do października i grudzień 2013 r.

Podstawę tego rozstrzygnięcia stanowiły ustalenia, w świetle których w ramach działalności gospodarczej prowadzonej pod firmą A ujął w ewidencji zakupu VAT i w deklaracjach dla podatku od towarów i usług (VAT-7) podatek wynikający z ośmiu faktur VAT, wystawionych przez B z siedzibą w E., dokumentujących zakup usług marketingowych. W ocenie organu kontroli skarbowej, faktury te nie odzwierciedlały rzeczywistych transakcji gospodarczych. W konsekwencji stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.) nie mogły stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego o wynikający z nich podatek naliczony w łącznej wysokości 47.407 zł. Uwzględniając powyższe, organ I instancji uznał prowadzony przez podatnika rejestr zakupu za styczeń, luty, marzec, kwiecień i grudzień 2013 r. za nierzetelny, stosownie do treści art. 193 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.). Jednocześnie na podstawie art. 23 § 2 tej ustawy odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania. Dane wynikające z ksiąg podatkowych uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania kontrolnego, pozwoliły bowiem na określenie jej rzeczywistej wielkości.