Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Łodzi z dnia 4 listopada 2016 r., sygn. II SA/Łd 404/16

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Protokolant: St. sekretarz sądowy Magdalena Rząsa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 listopada 2016 r. sprawy ze skargi E. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uznania za nienależnie pobrane i przypisanie do zwrotu świadczenia rodzinne oddala skargę. LS

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpoznaniu odwołania E. C., utrzymało w mocy decyzję Marszałka Województwa [...] z dnia [...], nr [...] o uznaniu za nienależnie pobrane świadczenia rodzinne.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się w sposób następujący:

Marszałek Województwa [...] decyzją z dnia [...] orzekł o uznaniu za nienależnie pobrane świadczenia rodzinne w postaci zasiłku pielęgnacyjnego z tytułu niepełnosprawności dla dziecka - M. C. w kwocie 153 zł miesięcznie na okres od dnia [...] do dnia [...].

Mocą tej samej decyzji Marszałek Województwa [...] orzekł także o przypisaniu do zwrotu nienależnie pobranych świadczeń rodzinnych za okres od dnia [...] do dnia [...] kwoty głównej - 1.683 zł oraz odsetek ustawowych naliczonych od pierwszego dnia miesiąca następującego po dniu wypłaty każdego ze świadczeń do dnia spłaty zobowiązania włącznie.

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał przepis art. 21, art. 23a ust. 9, art. 30 ust. 1, ust. 2 pkt 1, ust. 7 i ust. 8 ustawy z dnia z dnia 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2015 roku, poz. 114 ze zm., dalej jako: "u.ś.r.").

Kwestionując powyższą decyzję E. C. wniosła odwołanie, w którym wskazała, iż decyzja jest niesłuszna i bardzo krzywdząca, bowiem jej stałym miejscem zamieszkania jest Polska, a pobyty na terenie H. były sporadyczne i wiązały się z podjęciem pracy sezonowej. Prace podejmowane były ze względu na trudną sytuację finansową. Odwołująca także w Polsce podejmowała prace dorywcze. Organ pierwszej instancji błędnie ustalił datę zamieszkiwania i pracy na terenie H., czyli od dnia 14 lutego 2010 roku.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00