Wyrok WSA w Lublinie z dnia 30 listopada 2016 r., sygn. I SA/Lu 373/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Wałejko (sprawozdawca) Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer WSA Monika Kazubińska-Kręcisz Protokolant Referent stażysta Paweł Kobylarz po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 listopada 2016 r. sprawy ze skargi K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania o zwrot kwoty nienależnie zapłaconego podatku od towarów i usług oddala skargę.

Uzasadnienie

Sygn. akt I SA/Lu [...]

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu zażalenia M. C. (skarżący) utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł. z dnia [...] dotyczące odmowy wszczęcia postępowania o zwrot nadpłaty z tytułu nienależnie zapłaconego podatku od towarów i usług w wysokości [...] zł.

Zaskarżone postanowienie wydane zostało w następującym stanie sprawy.

Postanowieniem z dnia 11 stycznia 2016 r. organ pierwszej instancji odmówił M. C. - Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym L. [...] wszczęcia postępowania o zwrot nadpłaty w postaci kwoty nienależnie zapłaconego podatku od towarów i usług w wysokości [...] zł, wskazując, że wnioskujący podmiot, będący płatnikiem podatku, nie miał w stanie faktycznym sprawy przymiotu strony i nie mógł skutecznie żądać wszczęcia postępowania w sprawie zwrotu nadpłaty.

W odwołaniu od postanowienia organu pierwszej instancji skarżący podniósł zarzuty naruszenia art. 133 § 1 oraz art. 75 § 1 i § 2 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2015 r. i błędne zastosowanie art. 165 a § 1 w związku z art. 165 Ordynacji podatkowej poprzez uznanie, że komornik jako płatnik VAT za dłużnika w postępowaniu egzekucyjnym nie jest stroną postępowania podatkowego. W uzasadnieniu odwołania wyjaśniono, że podatek od towarów i usług, o zwrot którego wystąpił skarżący powinien być w całości zwrócony nabywcy nieruchomości. Przekazanie go na konto płatnika uniemożliwi bezpodstawne wzbogacenie po stronie dłużnika. Zdaniem skarżącego dłużnik, otrzymawszy zwrot VAT, nie przekaże go nabywcy, który poniósł ciężar ekonomiczny podatku. Ponadto żądanie skarżącego znajduje oparcie w treści art. 77b § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, wskazującego między innymi płatnika jako podmiot uprawniony do odbioru nienależnie uiszczonego świadczenia. Skarżący także wskazał, że skoro posiadanie "interesu prawnego" we wszczęciu postępowania jest immanentną cechą strony postępowania podatkowego, bezsprzecznie jest on stroną, ponieważ do organu egzekucyjnego będzie kierowane roszczenie odszkodowawcze w związku z nienależnie zapłaconym podatkiem, jeżeli na skutek działania lub zaniechania organu podatkowego, nienależny podatek nie zostanie zwrócony nabywcy nieruchomości. Według skarżącego nadużyciem jest przyjęcie kryterium "uszczuplenia majątku" jako decydującego o możliwości stwierdzenia nadpłaty.