Postanowienie WSA w Krakowie z dnia 2 listopada 2016 r., sygn. III SA/Kr 1387/16

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Kazimierz Bandarzewski po rozpoznaniu w dniu 2 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi T. W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 10 sierpnia 2016 r. nr: [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry postanawia: wstrzymać wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

T. W. zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia 10 sierpnia 2016 r. nr: [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier na automatach poza kasynem gry. Skarga zawierała wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji. W uzasadnieniu wniosku podano, że przyczyną, dla której skarżąca wystąpiła z wnioskiem o wstrzymanie wykonalności zaskarżonej decyzji jest fakt, że jej wykonanie naraziłoby ją na niepowetowaną szkodę majątkową, albowiem pozbawiłoby możliwości dalszego prowadzenia działalności gospodarczej, co skutkowałoby koniecznością ogłoszenia upadłości. Tymczasem, jak słusznie wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w postanowieniu z dnia 29 lipca 2015 r. sygn. akt V SA/Wa 2641/15 wykonanie zaskarżonej decyzji zagrażające zakończeniem prowadzonej działalności gospodarczej, stanowi spełnienie przesłanek z art. 61 § 3 P.p.s.a. Przechodząc do konkretnych danych, wskazano, że wobec skarżącej wydano dwie decyzje o nałożeniu kary pieniężnej na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2, w łącznej wysokości 36.000, a skarżąca musi mieć przecież możliwość zaspokajania swoich życiowych potrzeb, a nie tylko sfinansowania kosztów działalności gospodarczej. Prawidłowa wykładnia przepisu art. 61 § 3 P.p.s.a. nakazuje mieć na względzie również fakt, że akt, którego dotyczy skarga, nie jest jedynym obciążeniem, należy brać pod uwagę całokształt okoliczności i łączne obciążenie finansowe skarżącego. W związku z podniesionymi argumentami podkreślono, że skarżąca zatrudnia pracowników i w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji nie byłaby w stanie regulować zobowiązań z tytułu wynagrodzeń i składek, skutki wykonania zaskarżonej decyzji wykraczałyby zatem poza skarżącą, pozbawiając równocześnie jej pracowników źródła utrzymania.