Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 października 2016 r., sygn. I SA/Wa 1197/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas Sędziowie WSA Dariusz Chaciński WSA Iwona Kosińska (spr.) Protokolant specjalista Aleksandra Borkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 października 2016 r. sprawy ze skarg R., G. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia wychowawczego 500+ uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta W. z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...].

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia [...] czerwca 2016 r. nr [...], po rozpoznaniu odwołania G. A., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] odmawiającą przyznania wnioskowanego świadczenia wychowawczego na [...] małoletnich dzieci w okresie od [...] 2016 r. do [...] 2017 r.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że w dniu [...] 2016 r. skarżąca złożyła wniosek o ustalenie prawa do świadczenia wychowawczego na [...] swoich dzieci. Po jego rozpatrzeniu Prezydent W. decyzją z dnia [..] kwietnia 2016 r. odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia wychowawczego. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji wyjaśnił, że wnioskodawczyni jest obywatelką [...] i wraz z całą rodziną (dziećmi i mężem) posiada status uchodźcy, jednakże w karcie pobytu wnioskodawczyni nie ma adnotacji o dostępie do rynku pracy. Tym samym, zdaniem organu, nie zostały spełnione przesłanki do przyznania wnioskowanego świadczenia wynikające z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 11 lutego 2016 r. o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci (Dz. U. z 2016 r. poz. 195).

Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem, wnioskodawczyni złożyła odwołanie. W jego uzasadnieniu zarzuciła organowi I instancji naruszenie art. 1 ust. 2 lit d ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci, poprzez błędną wykładnię i w efekcie uznanie w sposób nieuzasadniony, że odwołująca nie należy do kręgu podmiotów uprawnionych do otrzymania świadczenia wychowawczego. Ponadto, w opinii strony, przy wydawaniu przez organ I instancji decyzji doszło do naruszenia art. 23 i 24 ust. 1 lit b Konwencji dotyczącej statusu uchodźców z dnia 28 lipca 1951 r. wraz z protokołem dotyczącym statusu uchodźców z dnia 31 stycznia 1967 r. w związku z art. 9 Konstytucji, jak również art. 26 ust. 1 Konwencji o Prawach Dziecka z dnia 20 listopada 1989 r. poprzez ich niezastosowanie.