Postanowienie WSA w Opolu z dnia 11 października 2016 r., sygn. II SA/Op 390/16

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Jeżewska po rozpoznaniu w dniu 11 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącego Stowarzyszenia o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi Stowarzyszenia A w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 24 maja 2016 r., nr [...] w przedmiocie nakazu usunięcia odpadów postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Stowarzyszenie A w [...] (zwane dalej "Stowarzyszeniem", reprezentowane przez pełnomocnika radcę prawnego M. R., wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 24 maja 2016 r., nr [...], w przedmiocie nakazu usunięcia odpadów, w której m.in. domagało się wstrzymania wykonania powyższej decyzji przez sąd administracyjny. Stowarzyszenie, uzasadniając wniosek wskazało, że wykonanie decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody i trudnych do odwrócenia skutków. Jest ono, bowiem organizacją społeczną, działającą na zasadzie non profit, która czuwa nad bezpieczeństwem osób przebywających na obszarach wodnych. Konieczność poniesienia znacznych wydatków na usunięcie destruktu bitumicznego z nieruchomości, a następnie jego załadunek i wywóz do odpowiedniego miejsca składowania, odzysku lub unieszkodliwienia odpadów przez przedsiębiorcę posiadającego stosowne zezwolenie, może wiązać się ze znaczna szkodą majątkową dla organizacji i mieć bezpośredni negatywny wpływ na bezpieczeństwo osób przebywających na obszarach wodnych. Stowarzyszenie powołało piśmiennictwo i orzecznictwo sądowe, w którym za trudne do odwrócenia skutki uznano takie faktyczne lub prawne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić tylko po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków. W tym zakresie stwierdziło, że usunięcie destruktu bitumicznego z nieruchomości i wywóz do odpowiedniego miejsca składowania, odzysku lub unieszkodliwienia odpadów przez przedsiębiorcę posiadającego stosowne zezwolenie, zdaniem skarżącego, niewątpliwie wiąże się z trudnymi do usunięcia skutkami, gdyż raczej nie będzie możliwe późniejsze odzyskanie tegoż destruktu i ponowne jego użycie do utwardzenia nawierzchni drogowej. Usuniecie destruktu przed prawomocnym rozpoznaniem sprawy przez Sąd może sprawić, że w razie ewentualnego uwzględnienia skargi udzielona skarżącemu ochrona sądowa może się okazać iluzoryczna. W uzasadnieniu skargi Stowarzyszenie wskazało także, że wykonawca przebudowy drogi potraktował wytwarzany w wyniku frezowania drogi powiatowej ([...], ul. [...]) destrukt bitumiczny, jako produkt uboczny, który na podstawie porozumienia zawartego pomiędzy skarżącym, Starostą i wykonawcą ma być wykorzystany do utwardzenia drogi będącej w dzierżawie skarżącego. Z punktu widzenia wykonawcy, jak i skarżącego, destrukt bitumiczny jest cennym materiałem wykorzystywanym w procesie budowlanym, w szczególności, jako materiał do utwardzania nawierzchni drogowej. Podczas tego procesu destrukt może być dodatkowo poddany procesowi mieszania i w postaci mieszanki asfaltowo-bitumicznej lub w postaci, w jakiej został sfrezowany, wykorzystany do realizacji inwestycji drogowych. Stowarzyszenie podało, że nie uważa destruktu bitumicznego za odpad, a za produkt oboczny frezowania dróg, który może być wykorzystany do ich budowy.