Postanowienie WSA w Olsztynie z dnia 24 października 2016 r., sygn. II SA/Ol 1253/16

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Chybicki po rozpoznaniu w dniu 24 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku K. M. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi K. M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier hazardowych postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji. WSA/post.1 - sentencja postanowienia Uzasadnienie K. M. w skardze wniesionej na decyzję Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier hazardowych zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Uzasadniając wniosek podkreślił, że został zobowiązany do zapłacenia wysokiej kary pieniężnej. Podniósł ponadto, w toku jest kilkadziesiąt postępowań administracyjnych i 100 postępowań sądowoadministracyjnych w tożsamych przedmiotowo sprawach. Dodał, że wszczęto wobec niego postępowania egzekucyjne w łącznej wysokości 264.000 zł, a powiększenie sumy zadłużenia zagrozi jego wypłacalności. Stwierdził, że wykonanie przedmiotowej decyzji wpłynie negatywnie na kondycję prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, gdyż sama utrata płynności może skutkować niemożnością prowadzenia tej działalności. Skarżący podniósł, że z uwagi na orzecznictwo sądów w analogicznych sprawach, wysoce prawdopodobne jest uchylenie zaskarżonej decyzji. Stwierdził, że uwzględniając fakt nakładania kolejnych kar przez organy celne, realizacja przedmiotowej kary rażąco krzywdzi jego interes, a ewentualne późniejsze uwzględnienie skargi, spowoduje brak możliwości naprawienia wyrządzonej szkody i odwrócenia wyrządzonych skutków. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, zważył co następuje: Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, dalej jako p.p.s.a.), wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania (art. 61 § 3 p.p.s.a.). Instytucja wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu ma charakter wyjątkowy i jej zastosowanie może mieć miejsce wyłącznie w sytuacji stwierdzenia, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyby akt lub czynność zostały wykonane. Użycie przez ustawodawcę w art. 61 § 3 p.p.s.a. zwrotów nieostrych wiąże się z koniecznością konkretyzacji zawartej w nich normy ogólnej. W postanowieniu z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/04 (dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych http://orzeczenia.nsa.gov.pl, dalej jako "CBOSA") Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że "znaczna szkoda" to taka, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego świadczenia lub jego wyegzekwowanie ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce, w przypadku gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swoich właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego lub gdyby zachodziło niebezpieczeństwo poniesienia straty na życiu i zdrowiu. Natomiast trudne do odwrócenia skutki to takie prawne lub faktyczne skutki, które raz zaistniałe powodują istotną lub trwałą zmianę rzeczywistości, przy czym powrót do stanu poprzedniego może nastąpić po dłuższym czasie lub przy stosunkowo dużym nakładzie sił i środków (tak w postanowieniu WSA w Białymstoku z dnia 3 sierpnia 2006 r., sygn. akt II SA/Bk 352/06, CBOSA). Podkreślenia zatem wymaga, że podstawową przesłanką wstrzymania wykonania decyzji jest wskazanie we wniosku na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Dokonując oceny wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Sąd uznał, że nie zasługuje on na uwzględnienie. Przede wszystkim należy podnieść, że skarżący nie wskazał żadnej okoliczności stanowiącej o niebezpieczeństwie wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdyż powołał się tylko ogólnikowo na ustawowe przesłanki wstrzymania wykonania decyzji. Skarżący nie wykazał swojej obecnej kondycji finansowej. Tym samym nie sposób ocenić, czy rzeczywiście zachodzą przesłanki do wstrzymania wykonania decyzji. Należy zauważyć, że do wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, nie jest wystarczający samo twierdzenie strony. Uzasadnienie wniosku powinno się bowiem odnosić do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji jest zasadne w stosunku do konkretnego wnioskodawcy. Jego twierdzenia powinny być zatem poparte dokumentami źródłowymi, zwłaszcza dotyczącymi jego sytuacji finansowej. W interesie strony leży więc takie sformułowanie wniosku, aby powołane w nim okoliczności wskazywały na zajście przesłanek wstrzymania wykonania. Twierdzenia te winny zaś zostać poparte niezbędnym odwołaniem się do materiałów źródłowych, jak również skonkretyzowanych danych, wystarczająco obrazujących jej sytuację. Brak takiego odniesienia uniemożliwia pozytywną weryfikację ich wiarygodności, a w rezultacie - przychylenie się do zgłoszonego żądania (zob. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dni: 22 marca 2011 r., II GSK 373/11; 3 lutego 2011 r., I OZ 74/11; 18 marca 2010 r., II FSK 502/09; 1 października 2009 r., I FSK 1312/08; 30 lipca 2009 r., I OZ 754/09, CBOSA). Brak wyczerpującego uzasadnienia wniosku uniemożliwia zatem jego merytoryczną ocenę. Ponadto, argumenty podniesione przeciwko legalności zaskarżonej decyzji nie mogą być uznane za stanowiące o niebezpieczeństwie wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. W rozpoznawanej sprawie nawet fakt ewentualnego wyegzekwowania nałożonej kary pieniężnej przed rozpoznaniem skargi i ewentualne jej uwzględnienie nie skutkuje nieodwracalnymi skutkami, gdyż w takim wypadku wskazana skarżoną decyzją należność zostanie skarżącemu zwrócona. Na inne okoliczności powodujące trudne do odwrócenia skutki strona skarżąca nie wskazała, zaś Sąd nie ma możliwości prowadzenia z urzędu postępowania w tym zakresie. W związku z powyższym należało uznać, że w sprawie nie zaistniały podstawy do udzielenia skarżącemu ochrony tymczasowej do czasu zbadania zaskarżonej decyzji przez Wojewódzki Sąd Administracyjny pod kątem jej zgodności z prawem. Wobec powyższego, na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a., orzeczono, jak w sentencji.