Postanowienie WSA w Olsztynie z dnia 18 października 2016 r., sygn. I SA/Ol 821/15

Prawo pomocy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Pierechod po rozpoznaniu w dniu 18 października 2016r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu P. G. od postanowienia Starszego referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 12 września 2016r. odmawiającego skarżącemu zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skarg P. G. na decyzje Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]", nr "[...]", nr "[...]", nr "[...]" w przedmiocie: opłaty paliwowej za miesiące od sierpnia do grudnia 2011r., od stycznia do listopada 2012r. oraz od stycznia do sierpnia 2013r. postanawia: utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 12 września 2016r. Starszy Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie odmówił P. G. (dalej jako skarżący, wnioskodawca) przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.

Referendarz uznał, że z analizy przedłożonych przez skarżącego dokumentów wynika, że prowadzi on działalność gospodarczą, z której uzyskuje dochody oraz generuje wysokie przychody: w 2015 roku dochód skarżącego wyniósł 333.714,62 zł, natomiast za rok bieżący tj. od stycznia 2016r. do lipca 2016r. uzyskał dochód w wysokości 157.136,20 zł. Pomimo podnoszonych przez skarżącego trudności finansowych kwota przychodu - za rok 2015 wyniosła 1.543.505,13 zł, oraz kwota stanowiąca koszt jego uzyskania -1.225.249,96 zł (2015), zaś za okres siedmiu miesięcy 2016r. - 743.728,42 zł (przychody) i 591.088,29 zł (koszty). Wskazał również, że firma skarżącego wykazuje nadal wysokie obroty, pomimo poniesionej straty za lipiec 2016r. w wysokości 7.104,28 zł. Powołując się na orzecznictwo sądowoadministracyjne podkreślił się, że o potencjale do gromadzenia środków finansowych osób prowadzących działalność gospodarczą, a tym samym o dostępności środków finansowych pozwalających na pokrycie kosztów sądowych, decydują przede wszystkim uzyskiwane przychody z tytułu świadczonych usług bądź sprzedawanych towarów, a nie dochody (bądź strata) będące wynikiem różnicy pomiędzy przychodami, a kosztami działalności, która z kolei jest skutkiem decyzji gospodarczych podejmowanych przez prowadzącego działalność gospodarczą. Fakt ponoszenia kosztów działalności gospodarczej jest związany z istotą aktywności gospodarczej nastawionej na zysk, nie ma zatem podstaw do przerzucania konieczności ponoszenia kosztów sądowych na Skarb Państwa tylko z tego powodu, że koszty działalności są wysokie, generowane aktualną postawą przedsiębiorcy. Wskazano również na rozliczenia podatku od towarów i usług w za okres od maja 2016r. do lipca 2016r., w których skarżący wykazał podstawę opodatkowania za maj 2016r.