Wyrok WSA w Lublinie z dnia 6 października 2016 r., sygn. III SA/Lu 462/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Zalewski, Sędziowie Sędzia WSA Robert Hałabis, Sędzia WSA Iwona Tchórzewska (sprawozdawca), Protokolant Referent Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 6 października 2016 r. sprawy ze skargi W. B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o transporcie drogowym uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2015 r., nr [...]

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] sierpnia 2015 r., nr [...] Główny Inspektor Transportu Drogowego utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2015 r., nr [...] o nałożeniu na W[...] kary pieniężnej w wysokości 500 zł.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że w dniu 4 listopada 2014 r. na drodze krajowej nr [...] w [...] przeprowadzono kontrolę drogową pojazdu ciężarowego marki [...] o numerze rejestracyjnym [...]. Kontrolowanym pojazdem kierowca [...] wykonywał krajowy transport drogowy rzeczy w imieniu przedsiębiorcy [...]. Podczas kontroli ustalono, że ostatni odczyt danych z tachografu zainstalowanego w kontrolowanym pojeździe dokonany był w dniu 24 lipca 2014 r. o godzinie 09:59.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...][...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego nałożył na skarżącego karę pieniężną w wysokości 1.000 zł.

Na skutek odwołania [...] Główny Inspektor Transportu Drogowego uchylił powyższą decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w dniu [...] czerwca 2015 r. roku wydał decyzję nakładającą na skarżącego karę pieniężną w wysokości 500 zł.

Główny Inspektor Transportu Drogowego po analizie materiału dowodowego oraz zarzutów odwołania wniesionego od decyzji organu pierwszej instancji uznał, że brak jest podstaw do uchylenia decyzji.