Wyrok WSA w Kielcach z dnia 20 października 2016 r., sygn. I SA/Ke 430/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Rojek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Artur Adamiec, Sędzia WSA Mirosław Surma, Protokolant Starszy inspektor sądowy Anna Adamczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2016 r. w sprawi ze skargi H. Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z [...] r. znak: [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2016 r. 1. oddala skargę; 2. przyznaje od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz adwokat A.Z. 73,80 (siedemdziesiąt trzy 80/100) złotych, w tym 13,80 (trzynaście 80/100) złotych podatku od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

1.1 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. (dalej: Kolegium) decyzją z [...]r. nr [...] utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy S. z [...] [...] ustalającą H. Ś. łączne zobowiązanie pieniężne na 2016 r. w wysokości 350 zł.

1.2 Kolegium na podstawie ewidencji gruntów i budynków ustaliło, że H. Ś. jest właścicielką gruntów o powierzchni 3,200 ha, położonych w gminie S., w skład których wchodzą m.in. działki: nr 109/5 o powierzchni 0,3600 ha symbol Ł klasa IV i nr 109/6 o powierzchni 0,9500 ha w tym: symbol Ł klasa IV o powierzchni 0,7600 ha, symbol Ł klasa V o powierzchni 0,1800 ha i symbol W klasa IV o powierzchni 0,0100 ha. Podatniczka jest również właścicielką budynku mieszkalnego o powierzchni 110 m2. Część użytków o powierzchni 0,1005 hap podlega zwolnieniu z opodatkowania, natomiast budynek mieszkalny korzysta z ulgi podatkowej.

1.3 Wśród podstaw prawnych decyzji organ wskazał art. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1, art. 4 ust. 1 pkt 1, art. 6 ust. 1 i ust. 2, art. 6a ust. 6 ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 617), dalej: ustawy p.r. Wyliczył, że stawka podatku rolnego w 2016 r. od 1 ha przeliczeniowego wyniosła 134,37 zł. Wyjaśnił, że zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 520) podstawę wymiaru podatków stanowią dane wynikające z rejestru gruntów. Ewidencja gruntów i budynków stanowi oparty o stan faktyczny środek dowodowy o szczególnej mocy dowodowej. Dane w niej zawarte mają walor dokumentu urzędowego, o którym mowa w art. 194 Ordynacji podatkowej, i korzystają one z domniemania prawdziwości. Podważenie zapisów ewidencji bądź też ich zmiana może nastąpić w postępowaniu prowadzonym przed właściwymi w sprawie organami. Podatnik kwestionujący prawidłowość danych w ewidencji powinien wszcząć procedurę ich zmiany w organie prowadzącym ewidencję, którym jest starosta. W przypadku uwzględnienia jego zastrzeżeń, na podstawie zmienionych danych z ewidencji, może wnosić o wzruszenie ostatecznych decyzji ustalających wysokość zobowiązań podatkowych. Organ podatkowy nie ma podstaw do zmiany danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków, zaś czynienie ustaleń faktycznych przez organ podatkowy co do statusu gruntu lub obiektu byłoby możliwe dopiero wówczas, gdyby ewidencja nie zawierała stosownych danych.