Wyrok WSA w Kielcach z dnia 20 października 2016 r., sygn. I SA/Ke 507/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Surma, Sędziowie Sędzia WSA Artur Adamiec, Sędzia WSA Danuta Kuchta (spr.), Protokolant Starszy inspektor sądowy Anna Adamczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2016 r. sprawy ze skargi Kopalni Granitu K. G. - C. Spółki z o.o. w M. na informację Zarządu Województwa Ś. z [...] r. znak: [...] w przedmiocie nieuwzględnienia protestu dotyczącego negatywnej oceny formalnej wniosku o dofinansowanie projektu oddala skargę.

Uzasadnienie

Kopalnia G. K.G.-C. Sp. z o. o. w M. (dalej: spółka) złożyła 29 kwietnia 2016 r. wniosek o dofinansowanie realizacji projektu

w ramach jednoetapowego konkursu zamkniętego dla działania 2.5 Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Ś. na lata 2014-2020. Zawnioskowała o dofinansowanie kwoty 589 502, 76 zł.

Zarząd Województwa Ś. obsługiwany przez Departament Wdrażania Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, (dalej: Instytucja Zarządzająca; organ), pismem z 7 lipca 2016 r.

nr EFRR-II.432.529.1.2016.2.5.30.518 poinformował spółkę, że wniosek przeszedł pozytywnie weryfikację wymogów formalnych i został zakwalifikowany do oceny formalnej. W wyniku przeprowadzonej oceny formalnej stwierdzono, że wniosek nie kwalifikuje się do wsparcia.

Organ wyjaśnił, że zgodnie z zapisami § 1 ust. 3 Regulaminu Jednoetapowego Konkursu Zamkniętego nr RPSW.02.05.00-IZ.00-26-030/16 (dalej: regulaminu), pomoc w ramach konkursu udzielana jest w ramach pomocy

de minimis zgodnie z przepisami rozporządzenia KE nr 1407/2013. Na podstawie art. 3 ust. 2 tego rozporządzenia, całkowita kwota pomocy de minimis przyznanej przez państwo członkowskie jednemu przedsiębiorstwu nie może przekroczyć 200.000 euro w okresie trzech lat podatkowych. Również § 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury i Rozwoju z 19 marca 2015 r. w sprawie udzielania pomocy de minimis w ramach regionalnych programów operacyjnych na lata 2014-2020, stwierdza, że wartość dopuszczalnej pomocy udzielanej jednemu przedsiębiorcy ustala się zgodnie z art. 3 ust. 2-9 rozporządzenia nr 1407/2013.