Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 8 września 2016 r., sygn. III SA/Gd 696/16

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Elżbieta Kowalik - Grzanka Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak Sędzia WSA Paweł Mierzejewski (spr.) Protokolant: asystent sędziego Krzysztof Pobojewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2016 r. spraw ze skarg I. T. i K. T. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 20 czerwca 2016 r. nr [...] nr [...] w przedmiocie zasiłku okresowego oddala skargi.

Uzasadnienie

Decyzjami z dnia 7 sierpnia 2014 r. nr [...] oraz z dnia 19 sierpnia 2014 r. nr [...] Prezydent Miasta odmówił przyznania I. i K. T. pomocy społecznej w postaci zasiłku okresowego. Postępowania w przedmiocie przyznania ww. świadczenia zostały wszczęte w następstwie wniosków złożonych w dniu 20 czerwca 2014 r. oraz w dniu 22 lipca 2014 r.

W następstwie odwołań od ww. decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzjami z dnia 4 maja 2015 r. (nr [...] oraz nr [...]) działając na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (dalej w skrócie "k.p.a.") oraz art. 8 ust. 1 pkt 2, art. 11 ust. 2, art. 38 ust. 1 pkt 2 i art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej uchyliło zakwestionowane rozstrzygnięcia Prezydenta Miasta w całości i przekazało sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji.

W uzasadnieniach wydanych decyzji Kolegium kwestionując poczynione przez organ pierwszej instancji ustalenia odnoszące się do sytuacji rodzinnej wnioskodawców wskazało, że w rozpatrywanych sprawach zachodzi konieczność sporządzenia wywiadu środowiskowego, w którym pracownicy socjalni zbadają zakres opieki pomiędzy członkami rodziny jak i wzajemne relacje członków rodziny w zakresie organizowania życia codziennego i czynności opiekuńczych.

Organ odwoławczy wskazał ponadto, że uzasadnienia zakwestionowanych decyzji organu pierwszej instancji były wewnętrznie sprzeczne. Organ pierwszej instancji w wydanych decyzjach wskazał bowiem, że rodzina wnioskodawców winna starać o świadczenie pielęgnacyjne, które jest świadczeniem należnym przy rezygnacji z aktywności zawodowej. Z drugiej zaś strony organ pierwszej instancji wskazywał, że rodzina powinna wykazywać aktywność zawodową, które pomoże przezwyciężyć istniejącą, trudną sytuację materialną.