Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 17 sierpnia 2016 r., sygn. II SA/Sz 577/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Jankowski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Bukowiecka-Kleczaj, Sędzia WSA Katarzyna Sokołowska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Teresa Zauerman, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2016 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej sprawy ze skargi J. O. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki oddala skargę.

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego, po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie budowy ganku przy budynku mieszkalnym nr [...], bez wymaganego prawem zgłoszenia, wobec nieprzedłożenia przez zobowiązanego dokumentów wymaganych postanowieniem z dnia [...] r., na podstawie art. 49b ust. 1 w zw. z ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, nakazał J.O. rozbiórkę ww. ganku.

Od ww. decyzji J.O. złożył odwołanie, w którym podniósł,

iż zaskarżona decyzja jest niezgodna z przepisami art. 49b ustawy Prawo budowlane. W ocenie odwołującego się, organ powiatowy "postępuje nie fair posługując się określeniami "ganek" i "garaż" ", oraz powinien przypomnieć sobie o zastrzeżeniach skarżącego co do użytego nazewnictwa podczas podpisywania protokołu z kontroli. Powołując się na wyrok WSA z dnia 9.03.2011 r. sygn. akt II SA/Gl 1249/10, strona wskazała na rozbieżność zaistniałą w uzasadnieniu postanowienia i zaskarżonej decyzji tj. "rozbudowę budynku mieszkalnego o ganek" oraz "rozbiórkę samowolnie wybudowanego ganku przy budynku mieszkalnym nr [..]" oraz wyjaśniła, że wykonane roboty nie są rozbudową a jedynie zabezpieczeniem przed warunkami atmosferycznymi, oraz mają zastosowanie do hodowli rozsad warzywnych i przechowywania sortowanych odpadów. Powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 stycznia 2013 r. sygn. akt II OSK 627/2012 J.O. wskazał, iż robót budowlanych nieingerujących w konstrukcję obiektu nie można zakwalifikować jako przebudowy. Dodatkowo, odwołujący się sprzeciwił się nazwaniu go inwestorem, powołując się na definicję inwestora w Wikipedii oraz przepisy ustawy Prawo budowlane, w tym art. 17 i 28. Wskazał, iż jest stroną przy uzyskaniu pozwolenia, ale nie jest i nie może zostać uczestnikiem procesu budowlanego. Odwołujący się wniósł uwagi do przepisów art. 29, art. 30, art. 49b, art. 3 pkt 1 i pkt 3-4 ustawy Prawo budowlane oraz wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 1998 r. sygn. akt II CKN 653/97 oraz przytoczył komentarz do art. 3 Prawa budowlanego z "Budownictwo i zagospodarowanie przestrzenne Działy tematyczne Słowniczek - definicje w Prawie budowlanym S. M., radca prawny". Ponadto, wyjaśnił, że do przedmiotowego obiektu wchodzi się przez drzwi balkonowe, z którego podwójne drzwi prowadzą do budynku mieszkalnego. Obiekt pokryty jest styropianem i pomalowany putzem, wykonanym we własnym zakresie, z dbałością m.in. o estetykę budynku. Obiekt posadowiony jest na schodach wejściowych do budynku, posiada ścianę z oknem od strony zachodniej o wymiarach: dł. mm x wys. mm, liczonej od podstawy wejścia do budynku, ściany z drzwiami balkonowymi od strony północnej dł. mm i wys. mm liczonej od podstawy wejścia do budynku oraz dach na belkach kryty deskami, papą i blachą trapezową, która łączy całość. Dwie ściany obiektu dostawione są do istniejącej ściany sąsiada usytuowanej na granicy, w celu ochrony przed trudnymi warunkami atmosferycznymi, które wynikają z usytuowania garaży sąsiada i szopy - stodoły strony, które od strony zachodniej tworzą komin powietrzny. Dalej, strona wskazała, że podana "na gorąco" data powstania tego obiektu jest inna niż r., co wynika z faktu, iż nieruchomość została zakupiona późną jesienią r. Obiekt powstał w latach, w ok. r. został pokryty styropianem, a ok. 1 - 2 lata później pokryty putzem. Prace związane z obiektem były rozłożone w czasie z uwagi na brak środków finansowych, wykorzystanych na rzecz budynku mieszkalnego. Obiekt nie jest budynkiem, gdyż całość nie jest własnością odwołującego się i nią nie rozporządza, nie jest również budowlą, gdyż nie stanowi całości techniczno-użytkowej wraz z instalacjami i urządzeniami. Odwołujący się wskazał ponadto, że sąsiedzi nie wnieśli żadnych uwag do wykonanych robót, które nie stanowią samowoli budowlanej, gdyż nie powstała żadna budowla, budynek mieszkalny się nie powiększył, oraz nikomu tym działaniem nie wyrządził szkody, zaś negatywne konsekwencje wykonania tych robót dla osób trzecich i ich nieruchomości kwalifikują się jako szkoda w myśl Kodeksu cywilnego, którą rozstrzyga sąd powszechny. Strona wyjaśniła, że wykonała adaptację budynku na podstawie dokumentacji zatwierdzonej przez Wójta Gminy oraz, że do r. istniało przekonanie, że decyzja o pozwoleniu na budowę dotyczyła tylko budynku mieszkalnego, natomiast budowle wykonywane były sposobem gospodarczym jako nie wymagające szczególnych uprawnień budowlanych. Odwołujący się zamierzał zgłosić przedmiotowy obiekt w PODGIK, jednakże uzyskał informację, iż jest to wiatrołap, który zostanie zinwentaryzowany. Starostwo Powiatowe nie zgłosiło także sprzeciwu do zgłoszenia dotyczącego wymiany pokrycia dachowego na wskazanych obiektach, pomimo, iż posiada dokumentację umożliwiającą stwierdzenie nieprawidłowości. Odwołujący się zobowiązał się do dobrowolnego odbycia kary ograniczenia wolności lub rozbiórki obiektu.