Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 25 sierpnia 2016 r., sygn. I SA/Po 2364/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem (spr.) Sędzia WSA Józef Maleszewski Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Szydłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 sierpnia 2016 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej [...] z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przedłużenia zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oddala skargę

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] marca 2015 r. "A" Sp. z o.o. z siedzibą w [...] wystąpiła do Dyrektora Izby Celnej w [...] o przedłużenie na kolejne 6 lat zezwolenia Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] października 2009r., nr [...] na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa wielkopolskiego.

Uzasadniając wniosek spółka wskazała, że w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11 i C-217/11 (dalej: "wyrok TSUE") przepisy ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (zwanej w skrócie "u.g.h."), w tym art. 138 ust. 1 , uznać należy za przepisy potencjalnie techniczne w rozumieniu dyrektywy nr 98/34/WE, co z kolei oznacza, iż wobec faktu nienotyfikowania ich Komisji Europejskiej nie mogą być one stosowane przez sądy krajowe i jednostki administracji publicznej.

Dyrektor Izby Celnej w [...] decyzją z dnia [...] czerwca 2015 r. odmówił przedłużenia zezwolenia z dnia [...] października 2009 r.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ zwrócił uwagę na wyrok TSUE z dnia 19 lipca 2012 r. i odpowiednią argumentacją wykazał, że przepis art. 138 ust. 1 u.g.h., stanowiący podstawę wydania decyzji pierwszoinstancyjnej, nie wpływa w sposób istotny na sprzedaż, charakter, użytkowanie automatów do gier o niskich wygranych.

Kwestionując powyższe rozstrzygnięcie w odwołaniu Spółka wniosła o jego uchylenie, zarzucając naruszenie przepisów: art. 1 pkt 4 i 11 Dyrektywy nr 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z uwzględnieniem wykładni tego przepisu podanej w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 lipca 2012 r. w połączonych sprawach C-213/11, C-214/11 i C-217/11 w związku z art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a), art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1, art. 15 ust. 1, art. 129 ust. 1 i 2, art. 135 ust 2, art. 138 ust. 1 i art. 144 u.g.h. przez błędną systemową wykładnię, polegającą na wadliwym przyjęciu, iż art. 138 ust. 1 u.g.h. stanowiący podstawę prawną zaskarżonej decyzji nie jest "przepisem technicznym" w rozumieniu art. 1 pkt 4 i 11 ww. dyrektywy, podczas gdy ten przepis w związku z art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a), art. 6 ust. 1, art. 14 ust 1, art. 15 ust. 1, art. 129 ust. 1 i 2, art. 135 ust. 2 i art. 144 u.g.h. jest jedną z regulacji wprowadzających warunki mogące mieć istotny wpływ na sprzedaż lub właściwości produktu w postaci automatu o niskich wygranych.