Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 lipca 2016 r., sygn. II SA/Wa 626/16

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski, Sędziowie WSA Iwona Maciejuk (spr.), Olga Żurawska- Matusiak, Protokolant sekretarz sądowy Agnieszka Wiechowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lipca 2016 r. sprawy ze skargi D. M. na orzeczenie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary dyscyplinarnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Komendant Wojewódzki Policji w [...] orzeczeniem z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...], na podstawie art. 135j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 ze zm.), po dokonaniu analizy i oceny materiału dowodowego zebranego w postępowaniu dyscyplinarnym przeciwko [...]. D.K., obwinionemu o to, że w dniu [...] kwietnia 2013 r., będąc Zastępcą Naczelnika Wydziału [...] Komendy Wojewódzkiej Policji w [...], odmówił wykonania polecenia służbowego swojego bezpośredniego przełożonego - Naczelnika Wydziału [...] Komendy Wojewódzkiej Policji w [...] w ten sposób, że po stawieniu się do służby otrzymał od swojego bezpośredniego przełożonego - przekazane ustnie przez pracownika wydziału panią I.L. - polecenie służbowe dotyczące nadania biegu pismom wysyłanym z tej komórki organizacyjnej oraz dekretacji do realizacji podległym funkcjonariuszom i pracownikom pism wpływających, a następnie odmówił jego wykonania, o czym w rozmowie telefonicznej - prowadzonej w obecności swoich podwładnych - poinformował bezpośredniego przełożonego,to jest o czyn z art. 132 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 roku o Policji, uznał [...]. D.M. za winnego popełnienia zarzuconego czynu i wymierzył mu karę dyscyplinarną nagany.

W odwołaniu D.M. wniósł o uniewinnienie od zarzucanego mu czynu i wskazał, iż przedstawiony mu zarzut jest całkowicie chybiony. Wskazał, że art. 132 ust. 3 pkt 1 ustawy o Policji nie przewiduje możliwości wydawania poleceń służbowych za pośrednictwem osób trzecich. Powołał się na przepis § 11 ust. 1 zarządzenia nr 21 Komendanta Głównego Policji z dnia 20 maja 1993 r. w sprawie funkcjonowania organizacji hierarchicznej w Policji. Według niego wydanie polecenia przez sekretarkę wydziału I. L. w sytuacji, gdy posiada czynny całą dobę telefon służbowy, jest ze strony naczelnika wyrazem lekceważenia i deprecjonowania jego osoby w oczach pracowników i funkcjonariuszy wydziału.