Wyrok WSA w Kielcach z dnia 28 lipca 2016 r., sygn. II SA/Ke 561/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Miziołek, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak (spr.), Protokolant Joanna Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 lipca 2016 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] w przedmiocie przedłużenia zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 26 czerwca 2014 r. znak: [...], Dyrektor Izby Celnej, po rozpatrzeniu odwołania F. Sp. z o.o., utrzymał w mocy decyzję własną z dnia 7 kwietnia 2014 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy przedłużenia zezwolenia Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 16 września 2008 r. znak: [...] ze zmianami, na urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa świętokrzyskiego.

W uzasadnieniu organ podał, że wnioskiem z dnia 4 lutego 2014 r. F. Sp. z o.o. wystąpiła o przedłużenie ww. zezwolenia z dnia 16 września 2008 r. Do wniosku dołączyła m.in. odpis wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 19 lipca 2012 r. w połączonych sprawach C-213/11, C-214-11 i C-217/11 oraz stanowisko Komisji Europejskiej z dnia 5 września 2011 r. Na skutek rozpatrzenia ww. wniosku, organ wydał opisaną na wstępie decyzję z dnia 7 kwietnia 2014 r., powołując w podstawie prawnej art. 207 § 1 Ordynacji podatkowej, art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, w zw. z art. 8, art. 138 ust. 1 w zw. z art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych ("ugh").

W odwołaniu Spółka zarzuciła naruszenie art. 1 pkt 4 i 11 dyrektywy nr 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z uwzględnieniem wykładni tego przepisu podanej w wyroku TSUE z dnia 19 lipca 2012 r. w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. a, art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1, art. 15 ust. 1, art. 129 ust. 1 i 2, art. 135 ust. 2, art. 138 ust. 1 i art. 144 ugh poprzez błędne przyjęcie, że art. 138 ust. 1 ugh nie jest przepisem technicznym w rozumieniu art. 1 pkt 4 i 11 ww. dyrektywy. Dodatkowo zarzucono naruszenie art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu UE w zw. z art. 8 ww. dyrektywy, art. 122 w zw. z art. 187 § 1 i art. 191 Ordynacji podatkowej, a nadto art. 121 § 1 w zw. art. 124 i art. 210 § 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej.