Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 28 czerwca 2016 r., sygn. II SA/Ol 1287/15

Dnia 28 czerwca 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Jezielska Sędziowie sędzia WSA Piotr Chybicki (spr.) sędzia WSA Ewa Osipuk Protokolant specjalista Wojciech Grabowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 czerwca 2016 roku sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry - oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 23 czerwca 2015 r. Naczelnik Urzędu Celnego, na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, art. 90, art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. z 2015 r. poz. 612 - stan prawny na dzień wydania zaskarżonej decyzji - dalej jako: u.g.h.), wymierzył A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej jako: Spółka) karę pieniężną w wysokości 24.000 zł z tytułu urządzania gier na automatach: [...] o nr [...] i [...] o nr [...], poza kasynem gry, tj. w sklepie spożywczo-przemysłowym [...]. W uzasadnieniu podano, że podczas wykonywania obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy celnych w dniu 9 kwietnia 2014 r. ujawniono obecność wskazanych wyżej automatów w przedmiotowym lokalu. W celu ustalenia zasad działania ujawnionych automatów dokonano ich oględzin oraz przeprowadzono eksperyment procesowy, polegający na doświadczalnym odtworzeniu przebiegu dostępnych w nich gier. Następnie badane automaty zostały zatrzymane i zabezpieczone w charakterze dowodu rzeczowego. Stwierdzono, że oferowane na automatach gry są grami o charakterze losowym, organizowanymi w celach komercyjnych, z możliwością bezpośredniej wypłaty przez automat wygranej pieniężnej. O wyniku gry decyduje algorytm gry, działający na zasadzie przypadku, a grający nie jest w stanie przewidzieć wyniku gry. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego organ uznał, iż automaty do gry - będące przedmiotem niniejszego postępowania - umożliwiają prowadzenie gier komputerowych o charakterze losowym i oferują zarówno wygrane pieniężne wypłacane bezpośrednio, jak i wygrane rzeczowe w postaci możliwości prowadzenia kolejnych gier za wygrane punktowe uzyskane w grach poprzednich. Spełniają zatem definicję gier na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 i 4 u.g.h. Wskazano, że bezspornie Spółka urządzała gry na ujawnionych w punkcie automatach, poza kasynem gry, bez koncesji oraz bez rejestracji automatów, tj. z pominięciem wymogów, o których mowa w art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 i art. 23a ust. 1 u.g.h. Z treści znajdującej się w aktach sprawy umowy dzierżawy wynika, że dysponentem zatrzymanych automatów była Spółka, która eksploatowała je w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Okoliczności te zaś, zdaniem organu I instancji, w pełni zasadnym czynią wymierzenie kary pieniężnej, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. Organ I instancji przedstawił także swoje stanowisko na temat notyfikacji Komisji Europejskiej projektu u.g.h. Powołano się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 marca 2015 r. (sygn. akt P 4/14), w którym poddano kontroli przepisy u.g.h. stwierdzając, że są zgodne z Konstytucją. W związku z tym wskazano, że przepisy te nie zostały zakwestionowane i derogowane przez Trybunał Konstytucyjny, a zatem nie ma podstaw do kwestionowania ich bezwzględnego obowiązywania i stosowania. Ponadto wskazano, że gdyby nawet przyjąć, że regulacje zawarte w przepisach u.g.h. są przepisami technicznymi w rozumieniu dyrektywy 98/34/WE ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasady dotyczące usług społeczeństwa informacyjnego, to i tak nie podlegałyby obowiązkowi ich uprzedniej notyfikacji Komisji Europejskiej. W świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego organ uznał za dowiedzione, że Spółka urządzała we wskazanym lokalu gry na automacie, spełniające definicję gier na automatach w rozumieniu przepisów u.g.h.