Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 2 czerwca 2016 r., sygn. II SA/Ol 983/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Jezielska Sędziowie Sędzia NSA Janina Kosowska (spr.) Sędzia WSA Piotr Chybicki Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi Spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie kary z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry oddala skargę.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie wraz ze skargą akt sprawy wynika, że decyzją z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Celnego (dalej zwany organem I instancji), powołując art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, art. 90, art. 91 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 ze zm. - dalej jako u.g.h.), wymierzył Spółce A (dalej zwanej Spółką) karę pieniężną w wysokości 12.000 zł. z tytułu urządzania gier na automacie, oznaczonym nazwą "[...]", poza kasynem gry, to jest w sklepie "[...]", mieszczącym się przy ul. "[...]" w E. (dalej zwanym lokalem).

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ I instancji podał, że obecność oznaczonego powyżej automatu w lokalu stwierdzona została w dniu 12 lutego

2014 r. podczas wykonywania obowiązków służbowych przez funkcjonariuszy celnych związanych z kontrolą urządzania gier na automatach do gry. Wskazał, że podczas tej kontroli funkcjonariusze celni, korzystając z uprawnienia do przeprowadzenia eksperymentu, wynikającego z art. 32 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, przeprowadzili doświadczenie polegające na materialnym odtworzeniu przebiegu dostępnych na nim gier. Podniósł, że funkcjonariusze dokonali także oględzin automatu i przesłuchali w charakterze świadka osobę grającą na ujawnionym w lokalu automacie w momencie rozpoczęcia kontroli oraz pracowników sklepu. Ocenił, że rezultat tych czynności procesowych dostarczył podstaw do sformułowania wniosków, że gry urządzane na ujawnionym w lokalu automacie cechuje cel komercyjny (o czym świadczy zarówno obowiązkowa odpłatność za ich udostępnienie, jak i możliwość uzyskania bezpośredniej wygranej wypłacanej przez automat) i mają one charakter losowy (gdyż wynik każdej pojedynczej gry jest zależny od przypadku). Stwierdził więc, że automat ten umożliwia prowadzenie gier scharakteryzowanych w art. 2 ust. 3-5 u.g.h. Wywiódł, że w ujęciu systemowym, implikowanym kompleksowym zakresem regulacji u.g.h., m.in. art. 4, art. 6, art. 32-35, art. 89, urządzanie gier na takim automacie, z zastrzeżeniem przepisów przejściowych, możliwe jest jedynie w kasynie gry. Zauważył, że Spółka nie posiada koncesji na prowadzenie kasyna gry, jak również nie legitymuje się zezwoleniem na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych, które na mocy przepisów przejściowych, zawartych w art. 129 ust. 1 u.g.h., uprawniałoby Spółkę do urządzania takich gier na automacie w lokalu. Dodał, że do materiału zgromadzonego w niniejszej sprawie została włączona opinia biegłego sądowego, sporządzona w toku postępowania karnoskarbowego, która dotyczyła automatu do gier ujawnionego w lokalu. Zrelacjonował, że w opinii tej stwierdzono, że gry na tym automacie zawierają elementy losowości, a automat ten umożliwia uzyskiwanie bezpośrednich wypłat wygranych; gra na automacie nie ma żadnych cech zręcznościowych i nie jest symulacją gier, a gry odbywają się w trybie realnym (za pieniądze), w celach komercyjnych - wymagają wniesienia opłat oraz pozwalają na realizację wypłat wygranych bezpośrednio z automatu. Skonstatował, że w niniejszej sprawie Spółka urządzała gry na ujawnionym w lokalu automacie, poza kasynem gry bez koncesji oraz bez rejestracji automatu, to jest z pominięciem wymogów, o których mowa w art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 i art. 23a ust. 1 u.g.h. Zauważył przy tym, że Spółka, na mocy stosownej umowy, dzierżawiła część powierzchni lokalu umożliwiającą zainstalowanie i eksploatację ujawnionego w tym lokalu automatu. Okoliczności te zaś, zdaniem organu I instancji, w pełni zasadnym czynią uznanie Spółki za podmiot urządzający gry na automatach poza kasynem gry i wymierzenie kary pieniężnej, o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 2 u.g.h. Organ I instancji odniósł się także do problemu braku notyfikacji Komisji Europejskiej projektu u.g.h., oceniając, że przy uchwalaniu tej ustawy nie naruszono zasad prawa unijnego. Pogląd ten obszernie uzasadnił odwołując się do argumentacji zawartej w konkretnych orzeczeniach sądowych