Wyrok WSA w Kielcach z dnia 9 czerwca 2016 r., sygn. II SA/Ke 363/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak, Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Katarzyna Tuz-Stando, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 czerwca 2016r. sprawy ze skargi K. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 15 lutego 2016r. znak: [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 15 lutego 2016 r. znak: [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy wydaną z upoważnienia Wójta Gminy decyzję z dnia 27 listopada 2015 r. Nr [...] o odmowie przyznania K. G. prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku z opieką nad babcią H. B.

Organ przedstawił następujący stan faktyczny i prawny:

Rozstrzygnięcie organu I instancji zapadło po rozpatrzeniu wniosku K. G., która wystąpiła o przyznanie opisanego wyżej świadczenia. Przyczyną wydania decyzji odmownej było ustalenie, że H. B. ma troje dzieci zamieszkujących w tej samej miejscowości, tj. dwie córki i syna, które zobowiązane są w pierwszej kolejności do zapewnienia i zorganizowania opieki nad matką.

W odwołaniu wnioskodawczyni podniosła, że jako pierwsza wystąpiła z wnioskiem o przyznanie świadczenia i jest jedyną osobą mogącą realnie wykonywać opiekę.

Organ odwoławczy utrzymując zaskarżoną decyzję w mocy wyjaśnił, że jedną z przesłanek ustalenia prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego, o których mowa w art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, jest istnienie obowiązku alimentacyjnego po stronie osoby ubiegającej się o to świadczenie w stosunku do osoby niepełnosprawnej. H. B. została zaliczona do znacznego stopnia niepełnosprawności, na mocy orzeczenia Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności. K. G. jest osobą bezrobotną, wychowuje dziecko w wieku rok i 3 miesiące, na co dzień opiekuje się babcią, której gotuje, sprząta, zawozi do lekarza, robi zakupy, pranie, szykuje opał na zimę, pali w piecu, przygotowuje posiłki. H. B. oświadczyła, że jej dzieci nie mogą się podjąć opieki ponieważ pracują zawodowo i mają własne rodziny, natomiast wnuczka mieszka po drugiej stronie ulicy, jej mąż pracuje, a małym dzieckiem w razie potrzeby zajmują się teściowie lub siostra.