Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 6 czerwca 2016 r., sygn. III SA/Gl 346/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo, Sędziowie Sędzia NSA Krzysztof Wujek (spr.), Sędzia WSA Barbara Orzepowska-Kyć, Protokolant Katarzyna Lisiecka-Mitula, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 czerwca 2016 r. przy udziale - sprawy ze skargi Z. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżoną decyzję w części dotyczącej zobowiązań w podatku od towarów i usług za kolejne miesiące w roku 2007 oraz styczeń, luty i czerwiec 2008 r.; 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach na rzecz strony skarżącej kwotę 2.600 zł (słownie: dwa tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 3 grudnia 2015 r. sygn. I FSK 1141/14 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 17 marca 2014 r. o sygn. akt III SA/Gl 1580/13 w części oddalającej skargę Z. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z [...] r. nr [...] , przekazując sprawę w tym zakresie do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu przedstawił następujący stan faktyczny sprawy.

W latach 2006-2009 skarżący był znaczącym dystrybutorem kart pre-paid następujących operatorów telefonicznych: [...] uzyskując wysokie upusty od cen wyjściowych. Prowadził wówczas działalność gospodarczą jako "A" z siedzibą w G. . W 2011 r. na zlecenie Prokuratury Okręgowej w K. prowadzącej śledztwo w sprawie oszustw podatkowych w obrocie kartami pre-paid przeprowadzono u skarżącego kontrolę podatkową w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania, prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku VAT za okres od stycznia 2006 r. do grudnia 2009 r. Do materiału kontrolnego dołączono materiały z postępowania karnego, w tym czynności Policji Kryminalnej w T. na Słowacji oraz Czechach, inne dowody organów ścigania i pisma operatorów komórkowych. Zastrzeżenia organu dotyczyły współpracy skarżącego z czeskimi i słowackimi przedsiębiorcami: [...] z Pilzna (Czechy), spółkami [...] ze Słowacji i [...] z Ostrawy (Czechy), którzy posiadając unijny NIP kupowali karty pre-paid ze stawką VAT 0%, w celu ich sprzedaży poza krajem, w którym świadczona była usługa. Tymczasem z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynikało, że karty telefoniczne nie zostały wywiezione z Polski lecz były dalej dystrybuowane w kraju. A zatem transakcje te zdaniem organu powinny były zostać opodatkowane podstawową stawką podatkową, jako usługa krajowa, do której nie powinien mieć zastosowania art. 27 ust. 3 w zw. z ust. 4 pkt 7 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., nr 54, poz. 535, z późn. zm. - powoływanej dalej jako "ustawa o VAT"). W wyniku przeprowadzonych czynności zmierzających do ustalenia statusu podatkowego nabywców kart pre-paid stwierdzono, iż podmioty będące kontrahentami skarżącego, to firmy, które jedynie formalnie były podatnikami mającymi siedziby w innych państwach członkowskich. W rzeczywistości jednak zostały stworzone lub wykorzystane wyłącznie w celu dokonywania nadużyć w zakresie podatku od towarów i usług przez osoby fizyczne uczestniczące w zorganizowanej grupie przestępczej. Składały zerowe deklaracje VAT (np. [...] s.r.o.), bądź też ich rozliczenia z tytułu transakcji wewnątrzwspólnotowych nie zostały zaakceptowane przez czeskie władze podatkowe (np. [...] ). Wystąpiły również przypadki uczestnictwa we wspomnianym procederze podmiotów gospodarczych o innym profilu działalności niż handel kartami pre-paid (np. [...] ). Rozliczenia z tymi firmami były gotówkowe, w większości towar odbierali kurierzy, dodatkowo w imieniu firmy [...] i [...] występowały te same osoby (P.J. i K.K. ). Mając na uwadze powyższe organ zarzucił podatnikowi, że nie skorzystał z możliwości zidentyfikowania kontrahenta jaką daje art. 97 ust. 17 ustawy VAT, chociaż firmy te zgłosiły się same. Nie sprawdził statusu kontrahenta w systemie VIES przed rozpoczęciem współpracy. Pierwsze sprawdzenia miały miejsce 3 kwietnia 2007 r., co dowodziło braku należytej staranności w identyfikowaniu kontrahentów, mimo uznania współpracy za transakcje wysokiego ryzyka. Karty były odbierane w kraju przez nabywców i przewożone własnym transportem nabywcy do Czech i do Słowacji. W przypadku sprzedaży krajowej koszty dostawy obciążały skarżącego, towar był dostarczany własnym transportem lub przez firmy kurierskie, a płatność dokonywana była przelewem bankowym. Na potwierdzenie spornych transakcji skarżący posiadał jedynie oświadczenia nabywców kart o wywozie z kraju podpisane w momencie sprzedaży i zapłaty gotówką za fakturę, co w ocenie organu, nie stanowiło przekonującego dowodu wykonania usługi. Sporne transakcje nie miały też uzasadnienia ekonomicznego bowiem w państwach odbioru nie występował zasięg operatorów, których karty sprzedawano lub używanie ich poza Polską zwiększałoby koszt rozmów z uwagi na połączenia międzynarodowe (roaming). Nadto wywiezieniu kart wprost zaprzeczył M.S., dlatego też dowody wykonania usług przedstawione przez skarżącego uznano za niewiarygodne i decyzją z dnia [...] r. nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. określił skarżącemu zobowiązanie w podatku od towarów i usług za okres: