Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 23 maja 2016 r., sygn. I SA/Po 852/16

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Nikodem po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2016r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi A Sp. z o.o. w [..] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] marca 2016 r., Nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

W skardze na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] marca 2016 r. wskazaną w sentencji, Spółka reprezentowana przez pełnomocnika, zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadniając żądanie w tym przedmiocie pełnomocnik skarżącej wskazał, że wykonanie spornej decyzji spowoduje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Jej zdaniem, wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji uzasadnia w szczególności brak jednolitego stanowiska w łonie Służby Celnej, co do charakteru gier na urządzeniu, różna praktyka organów I instancji w zakresie uzależnienia wydania decyzji od rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego. Ponadto skarżąca zwróciła uwagę, że w sprawach podobnych do niniejszej, WSA w Poznaniu w wydanych orzeczeniach w okresie od [...] grudnia 2012 r. do [...] grudnia 2013 r. orzekł o zasadności skarg oraz uchylił zaskarżone decyzje. Wskazane okoliczności, zdaniem skarżącej, czynią zasadnym uwzględnienie jej wniosku i wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu. Ponadto spółka oświadczyła, że aktualnie względem niej toczy się szereg postępowań w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier poza kasynem gry. Skarżąca podała, że aktualnie ponosi duże straty, m.in. wskutek nieosiągania planowanych zysków w wyniku zatrzymania przedmiotowych urządzeń przez Urzędy Celne. Stwierdziła, że uiszczenie kar pieniężnych na obecnym etapie postępowania, kiedy dokonanie czynu z art. 107 k.k.s. nie zostało udowodnione żadnym prawomocnym orzeczeniem, dodatkowo pogorszy sytuację finansową spółki i będzie niewspółmierne do zaistniałych okoliczności. Skarżąca wyraziła przekonanie, że zasługuje na tymczasową ochronę polegającą na wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji do czasu rozstrzygnięcia przez Trybunał Konstytucyjny o losie przepisów będących podstawą do wymierzenia przedmiotowej kary pieniężnej. Wskazała, że dalsze nakładanie na nią decyzjami kar i nie wstrzymywanie ich wykonania grozi jej nieodwracalną szkodą. Według spółki w przesłankach wynikających z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - w skrócie: "P.p.s.a."), chodzi nie tylko o szkodę grożącą samemu skarżącemu, ale również każdą inną szkodę w tym także szkodę grożącą Skarbowi Państwa w związku z wypłatą pobranych kar. Na poparcie swojego stanowiska skarżąca powołała się na postanowienia wydane przez sądy administracyjne, którymi wstrzymano wykonanie decyzji.