Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 17 maja 2016 r., sygn. I SA/Po 2145/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna - Kubicka Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska (spr.) Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Protokolant ref. staż. Karolina Samolczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 maja 2016 r. sprawy ze skargi MS na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia[...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z 2013 r. z tytułu podatku od nieruchomości uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta [...] z dnia [...] r. nr [...], [...].

Uzasadnienie

M. S. (dalej także jako: podatniczka, strona, skarżąca) wnioskiem z dnia 18 listopada 2013 r. wystąpiła do Prezydenta Miasta A. z prośbą o umorzenie zaległości podatkowej za 2013 r. z tytułu podatku od nieruchomości położonej w A. przy ul. B. W argumentacji wniosku podatniczka podniosła, że długotrwały brak pracy uniemożliwia jej zapłacenie podatku.

Prezydent Miasta A. decyzją z dnia [...], nr [...], [...], na podstawie m. in. art. 67a § 1 pkt 3 i art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm. - dalej w skrócie: "O.p."), odmówił podatniczce umorzenia zaległości za I, II, III i IV ratę podatku od nieruchomości za 2013 r. w łącznej kwocie [...] zł.

W motywach rozstrzygnięcia wskazano, że podatniczka jest osobą samotną i prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe. Jest osobą bezrobotną, zarejestrowaną w Powiatowym Urzędzie Pracy w A. bez prawa do zasiłku, nie pracuje dorywczo. Z oświadczenia podatniczki wynika, że jej miesięczne wydatki na utrzymanie gospodarstwa domowego wynoszą ok. [...] zł. Ustalono, że strona nie posiada środków transportowych i według organu nie korzysta ze świadczeń Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w A.

Dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego pod kątem przesłanek "ważnego interesu podatnika" i "interesu publicznego", określonych w art. 67a § 1 pkt 3 O.p., organ I instancji stwierdził, że żadna z tych przesłanek w rozpoznawanej sprawie się nie ziściła. W szczególności wskazano, że przyczyna powstania zaległości podatkowej (brak pracy) nie ma charakteru wyjątkowego. Problemy tego typu dotyczą w mniejszym lub w większym stopniu każdego podatnika. Wskazano, że podatniczka w latach 2010 - 2011 uzyskała pomoc w postaci umorzenia zaległości, co winno w pewien sposób mieć wpływ na poprawę kondycji finansowej, jednakże sytuacja ta nie może mieć charakteru ciągłego. Pomimo wcześniejszych umorzeń podatniczka nadal nie płaci należnego podatku od nieruchomości. Zdaniem organu, dla podatniczki zasadą stało się niepłacenie swoich zobowiązań, co jest sprzeczne z interesem publicznym. W takiej sytuacji umorzenie zaległości pozostałoby w sprzeczności z zasadami powszechności opodatkowania oraz równości podatników wobec prawa i stanowiłoby "nagrodę" za naruszanie przepisów podatkowych. Zdaniem organu I instancji strona pomimo braku środków do życia nie korzysta z pomocy społecznej, która jest instytucją mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych i umożliwienie im życia w warunkach niezagrażających ich egzystencji. Strona nie może być uznana za osobę ubogą, gdyż posiada majątek nieruchomy (dom mieszkalny) oraz ponosi koszty jego utrzymania, tj. opłaty za energię elektryczną, gaz, wodę. Podatniczka nie przedłożyła żadnego dokumentu, który by poświadczał o jej niezdolności do pracy, w związku z chorobą. Uwzględniając powyższe organ I instancji stwierdził, że umorzenie zaległości byłoby przedwczesne, gdyż nie wykluczając aktywności życiowej i zawodowej, podatniczka może podjąć pracę w swoim lub innym zawodzie i uzyskać w ten sposób środki na spłatę zadłużenia.