Wyrok WSA w Krakowie z dnia 18 maja 2016 r., sygn. III SA/Kr 1625/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Jakubiec Sędziowie WSA Barbara Pasternak (spr.) WSA Maria Zawadzka Protokolant st. sekretarz sądowy Monika Wójcik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 maja 2016 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 23 września 2015 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej skargę oddala.

Uzasadnienie

Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego decyzją z dnia 11 maja 2015 r. znak: [...], wydaną na podstawie art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013 r. poz. 1414), nałożył na A. B. karę pieniężną w wysokości 8.000 zł za wykonywanie przewozu na potrzeby własne bez wymaganego zaświadczenia.

W uzasadnieniu organ I instancji podał, że w dniu 17 grudnia 2014 r. o godzinie 12.55 w miejscowości C na ul. B został zatrzymany do kontroli drogowej pojazd marki MAN o numerze rejestracyjnym [...] kierowany przez M. B. Kontrolowany kierowca okazał do kontroli drogowej wypis nr 1 z zaświadczenia nr [...] na przewozy drogowe na potrzeby własne udzielone firmie A. B. Firma Usługowo - Handlowa "A", dowód rejestracyjny pojazdu oraz prawo jazdy. Na podstawie analizy dokumentów stwierdzono, że pojazdem był przewożony ładunek sypki, a w trakcie czynności kontrolnych na drodze został sprawdzony czas pracy kierowcy obejmujący okres od dnia 21 listopada 2014 r. do dnia 17 grudnia 2014 r. W ocenie organu I instancji zgromadzony materiał dowodowy jednoznacznie i wyczerpująco potwierdzał stwierdzone naruszenie oraz wskazywał, że strona miała wpływ na powstanie stwierdzonego naruszenia. Ponadto z uwagi na fakt, że powstałe naruszenie miało charakter rażący, nie znaleziono podstaw do umorzenia postępowania administracyjnego.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł A. B., zarzucając naruszenie:

1) art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 kpa polegające na zaniechaniu wszechstronnego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego oraz dokonaniu dowolnej oceny dowodów, co doprowadziło organ do błędnych ustaleń, w szczególności w zakresie niezasadnego stwierdzenia naruszenia polegającego na braku zaświadczenia na przewozy drogowe na potrzeby własne, pomimo iż takowe strona posiadała;