Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 25 maja 2016 r., sygn. I SA/Go 122/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Niedzielski Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) Sędzia WSA Alina Rzepecka Protokolant asystent sędziego Grzegorz Oracz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 maja 2016 r. sprawy ze skargi M.C., S.C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 10 marca 2016 r. M. i S. małżonkowie C. wnieśli skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z [...] stycznia 2016 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza Miasta z [...] października 2015 r. nr [...], wydaną w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2014 r.

Z akt sprawy wynika następujący stan faktyczny.

Decyzją z [...] października 2015 r. (nazwaną przez organ "nakazem płatniczym") Burmistrz Miasta ustalił dla M.C. i S.C. łączne zobowiązanie pieniężne za 2014 r. w wysokości 32.457 zł, obejmujące podatek od nieruchomości w kwocie 29.071 zł oraz podatek rolny w kwocie 3.386 zł. Uzasadniając rozstrzygnięcie wskazał, że wysokość ww. zobowiązania pieniężnego ustalił na podstawie złożonych przez skarżących w dniach 6 grudnia 2013 r., 12 listopada 2014 r. oraz 25 lutego 2015 r. korekt informacji o nieruchomościach i obiektach budowlanych oraz informacji o gruntach. Skarżący w złożonych korektach wyłączyli z opodatkowania budynek byłego internatu garnizonowego, położony na działce nr [...], znajdującej się w [...], argumentując to wyłączenie złym stanem technicznym dachu budynku, który uległ spaleniu w 90 % powierzchni. Burmistrz zaznaczył, że w kwietniu 2013 r. otrzymał opinię od Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, z której wynika, że ww. obiekt budowlany spełnia wymagania "budynku" w świetle ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 ze zm.; dalej: "P.b."), a status budynku nie uległ zmianie pomimo jego niewłaściwego stanu technicznego, powstałego na skutek pożaru więźby dachowej, którą należy przebudować lub odbudować. Zaznaczył, że skarżący w tym samym czasie przedłożyli opinię techniczną sporządzoną przez inż. T.J., dotyczącą stanu konstrukcji i elementów budynku, w której rzeczoznawca stwierdził, że jakakolwiek eksploatacja budynku jest możliwa po przeprowadzeniu remontu, tj. usunięciu starej nadpalonej części więźby wraz z pozostałym pokryciem i zgodnie z art. 3 ww. ustawy obiektu nie można traktować jako budynku, gdyż nie posiada dachu, a pozostałe przegrody nie spełniają norm bezpieczeństwa. W tej sytuacji organ wystąpił ponownie do PIBN o wydanie opinii czy sporny obiekt spełnia wymagania "budynku" w świetle P.b. i w kwietniu 2014 r. uzyskał odpowiedź (po dokonaniu przez Inspektora kontroli obiektu), że przedmiotowy obiekt budowlany nie spełnia kryteriów prawnych określonych dla budynków w rozumieniu art. 3 pkt 2 P.b. PINB potwierdził, że spaleniu uległo ok. 90 % konstrukcji więźby dachowej oraz zniszczeniu uległo pokrycie dachowe, a obecne zabezpieczenie obiektu budowlanego przed wpływami atmosferycznymi nie może być uznane za dach, więc obiekt ten nie może być zdefiniowany jako budynek.