Postanowienie WSA w Gliwicach z dnia 9 maja 2016 r., sygn. I SA/Gl 270/16

Prawo pomocy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Tyszkiewicz-Ziętek, po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu A S.A. w K. od postanowienia referendarza sądowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 30 marca 2016 r. w sprawie ze skargi A S.A. w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r. p o s t a n a w i a utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 30 marca 2016 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach odmówił przyznania A S.A.

w K. (dalej jako "skarżąca") prawa pomocy.

Przedstawiając stan sprawy, referendarz sądowy wskazał, że pełnomocnik skarżącej wniósł o przyznanie skarżącej prawa pomocy w zakresie częściowym, tj. obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. Podkreślił, że pełnomocnik skarżącej oświadczył, że skarżąca nie dysponuje środkami pozwalającymi na poniesienie tych kosztów bez narażenia się na utratę płynności finansowej, albowiem ponosi stratę

z działalności gospodarczej, która za ostatni rok obrotowy wyniosła

1.005.941.812,80 zł co potwierdza brak środków na spłatę zobowiązań. Pełnomocnik wskazał również, że według bilansu za 2014 r. wartość zobowiązań wyniosła 5.251.096.337,40 zł i wielokrotnie przewyższa środki znajdujące się na rachunku bankowym wynoszące 238.884.059,96 zł. Jednocześnie środki na rachunku bankowym obejmują również środki z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i Funduszu Likwidacji Zakładu [...]. Referendarz stwierdził w ślad za pełnomocnikiem skarżącej, że skarżąca musi koncentrować się na spłacie swoich zobowiązań, w tym na wypłacie wynagrodzeń, przeznaczając na nie przeciętnie kwotę 262.300.000 zł. Referendarz wskazał przy tym, że w ocenie pełnomocnika skarżącej, nie może być ona stawiana przed wyborem pomiędzy zapłatą kosztów sądowych, a zapłatą bieżących zobowiązań. Przyznanie zatem prymatu obowiązkowi zapłaty kosztów sądowych, które są mniejsze od ciążących na skarżącej zobowiązań publicznoprawnych, oznaczałoby ograniczanie konstytutywnego prawa do sądu. Referendarz sądowy wskazał również, że w rubryce nr 6 urzędowego formularza dotyczącego wysokości kapitału zakładowego lub środków finansowych została wpisana kwota 2.333.140.000 zł, zaś wpis od skargi w niniejszej sprawie wynosi 2.000 zł.