Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 11 maja 2016 r., sygn. II SA/Bd 1442/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Włodarska (spr.) Sędziowie sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz sędzia WSA Anna Klotz Protokolant starszy sekretarz sądowy Elżbieta Brandt po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 maja 2016 r. sprawy ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. [...] w [...] na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] czerwca 2015 r. nr [...], [...], 2. zasądza od Wojewody [...] na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. [...] w [...] kwotę 757 (siedemset pięćdziesiąt siedem 00/100) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] czerwca 2015 r., nr [...], Prezydent Miasta T. zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę spółce M. (inwestorowi) dla zamierzenia budowlanego obejmującego budowę zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z garażami wbudowanymi, zlokalizowanego przy ul. [...] w T., obejmującego działkę geodezyjną nr [...] z obrębu [...]. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ stwierdził, iż złożony przez inwestora wniosek z dnia 30 marca 2015 r., uzupełniony w dniu 28 maja 2015 r., jest kompletny i ma wymaganą formę, uzyskał niezbędne opinie, uzgodnienia i pozwolenia, został wykonany i sprawdzony przez uprawnione podmioty, a inwestor złożył prawidłowe oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Pismem z dnia 6 lipca 2015 r. Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. [...] (skarżąca), reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, złożyła odwołanie od powyższej decyzji do Wojewody, wnosząc o jej uchylenie i oddalenie wniosku, ewentualnie uchylenie decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia. Skarżąca zarzuciła rozstrzygnięciu naruszenie art. 35 ust. 1 ustawy Prawo budowlane poprzez przyjęcie przez organ, że przedstawiony przez inwestora projekt budowlany jest zgodny z decyzją o warunkach zabudowy z dnia [...] czerwca 2006 r., a ponadto naruszenie art. 35 ust. 3 tej ustawy oraz art. 6, 7, 8, 9 i 10 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.; dalej "k.p.a."). W uzasadnieniu odwołania skarżąca podniosła, iż decyzja o pozwoleniu na budowę przewiduje realizację zabudowy uwzględniającej wymagania w zakresie naturalnego oświetlenia i nasłonecznienia pomieszczeń mieszkalnych w odniesieniu do zabudowy śródmiejskiej, podczas gdy właściwe dla przedmiotowego obszaru studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta T. nie daje możliwości lokalizacji zabudowy śródmiejskiej. Dopuszczenie zabudowy śródmiejskiej jest w ocenie skarżącej niezgodne z decyzją o warunkach zabudowy dla tej inwestycji, a jej realizacja zaburzy istniejący ład przestrzenny. Jak podniosła skarżąca, ustalone parametry zacienienia i przesłaniania nie spełniają wymogów dla zabudowy mieszkaniowej, są niezgodne z decyzją o warunkach zabudowy, a ponadto nie uwzględniają całości sąsiedniego budynku. Wskazała, że powierzchnia zabudowy nie jest wyliczona zgodnie z normą PN-ISO 9836; że projekt nie spełnia warunku 2.2 decyzji o warunkach zabudowy dotyczącego zachowania wartościowego drzewostanu; oraz że projekt narusza § 40 ust. 3, § 104 ust. 3 i § 12 ust. 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.