Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 23 maja 2016 r., sygn. I SA/Bk 1386/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński, Sędziowie sędzia NSA Grażyna Gryglaszewska (spr.), sędzia NSA Mieczysław Markowski, Protokolant referent stażysta Katarzyna Derewońko, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 maja 2016 r. sprawy ze skargi H. F. P. Sp. z o.o. w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Sądu decyzją z dnia [...] października 2015 r., nr [...], Dyrektor Izby Celnej w B. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w S. z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...], wymierzającą H. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W. (dalej powoływaną także jako "skarżąca Spółka"), karę pieniężną w wysokości 12 000 zł z tytułu urządzania gier na automacie A. nr [...] poza kasynem gry, tj. w lokalu B. mieszczącym się przy ul. W. w S. Utrzymana w mocy sankcja wymierzona została przy powołaniu się w podstawie materialnoprawnej decyzji pierwszej instancji na przepisy art. 2 ust. 3 i 4, art. 6 ust. 1, art. 8, art. 14 ust. 1, art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2, art. 90 ust. 1 i ust. 2 oraz art. 91 ustawy o grach hazardowych.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ stwierdził, że warunki urządzania

i zasady prowadzenia działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych

i gier na automatach określa ustawa z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. nr 201, poz. 1540 ze zm., dalej powoływana w skrócie jako "u.g.h."). Opisując stan faktyczny organ wskazał, że w dniu 17 lutego 2015 r. funkcjonariusze Urzędu Celnego w S. dokonali zatrzymania przedmiotowego urządzenia do gier. Następnie w dniu 18 lutego 2015 r. na zatrzymanym urządzeniu przeprowadzono eksperyment procesowy. Eksperyment zarejestrowano za pomocą kamery cyfrowej oraz aparatu. Ponadto sporządzono protokół z przebiegu przeprowadzonego w drodze eksperymentu procesowego doświadczenia odtworzenia przebiegu gry na urządzeniach. W podsumowaniu przebiegu eksperymentu stwierdzono, że gra na przedmiotowym automacie, stanowiącym własność skarżącej Spółki, będącym urządzeniem elektronicznym, umożliwia prowadzenie gier i wygrane pieniężne, w których gra zawiera element losowości a zatem jest grą na automatach w rozumieniu art. 2 ust. 3 u.g.h. Automat do gier eksploatowany jest bez wymaganego zezwolenia (koncesji). Wobec powyższego organ pierwszej instancji wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie wymierzenia skarżącej Spółce kary pieniężnej w związku z urządzaniem gry na automacie poza kasynem gry. W postępowaniu pierwszoinstancyjnym organ dopuścił jako dowód w zakresie oceny mechanizmu gry na automacie, opinię biegłego A. C., sporządzoną w równolegle prowadzonym postępowaniu karno-skarbowym. Wnioski opinii w sposób jednoznaczny potwierdziły ustalenia funkcjonariuszy. Według opinii oferowane na automacie gry są realizowane na urządzeniu komputerowym, w celach komercyjnych (wymagają wniesienia opłat), pozwalają na wypłatę wygranej monetami, mają charakter losowy, gdzie wynik pojedynczej gry zależy wyłącznie od przypadku a grający nie ma żadnego wpływu na rezultat. W wyniku oceny zgromadzonych dowodów, organ uznał, że Spółka urządzała poza kasynem gry na automacie o charakterze losowym, co czyniło koniecznym nałożenie kary pieniężnej na podstawie art. 89 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 ustawy o grach hazardowych. W ocenie prawnej obowiązywania przepisów ustawy o grach hazardowych mimo braku notyfikacji, organ I instancji wskazał na stanowisko wyrażone przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 stycznia 2014 r. sygn. IVKK 183/13 oraz nawiązał do stanowiska Sądu Najwyższego z uzasadnienia postanowienia z dnia 28 listopada 2013 r. I KZP 15/13 i do stanowiska wyrażonego przez Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 11 marca 2015 r. sygn. P4/14. Nadmienił również, że normatywna konsekwencja naruszenia obowiązku notyfikacji nie wynika z żadnego wyraźnego przepisu Dyrektywy 98/34/WE ani z żadnej regulacji traktatowej.