Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 kwietnia 2016 r., sygn. I SA/Wr 21/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Zbigniew Łoboda, sędzia WSA Marta Semiczek, Protokolant sekretarz sądowy Anna Terlecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2016 r. przy udziale - sprawy ze skargi A s.c. K. P., S. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za I kwartał 2013 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. (dalej: organ podatkowy drugiej instancji/ organ odwoławczy) z dnia [...] listopada 2015r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ś. (dalej: organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia [...] lipca 2015r. nr [...] określającej A s.c. (dalej: skarżąca/ spółka) zobowiązanie w podatku od towarów i usług (dalej: VAT) za I kwartał 2013r. w wysokości [...] zł.

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że spółka w rozliczeniu za I kwartał 2013r. ujęła zarówno po stronie podatku należnego, jak i podatku naliczonego nabycie dwóch domów z paneli kompozytowych. Domy te zostały zakupione od kontrahenta portugalskiego B, Lda z siedzibą w C. o nr VAT [...] na podstawie faktury nr [...] z dnia [...] marca 2013r. na wartość [...] euro. Nabycie przez spółkę zostało udokumentowane fakturą VAT wewnętrzną nr [...] z dnia [...] marca 2013r. wartość netto: [...] zł, w tym VAT [...] zł. W trakcie kontroli wspólnik spółki - K. P. (dalej: wspólnik spółki) oświadczył, że nabyte w I kwartale 2013r. domy nigdy nie zostały przewiezione na terytorium Polski, lecz na prośbę spółki zostały przetransportowane przez producenta na terytorium Hiszpanii do miasta S. Spółka nie okazała żadnych dokumentów potwierdzających przemieszczenie nabytych domów z Portugalii do Hiszpanii (dokumentów CMR). Zgodnie z wyjaśnieniami wspólnika spółki domy z paneli kompozytowych zostały nabyte z przeznaczeniem na dalszą odsprzedaż na terenie Polski lub innych krajów europejskich, przemieszczono je do magazynu w Hiszpanii, o czym zadecydowały także kwestie logistyczne. W trakcie postępowania podatkowego prowadzonego przed organem podatkowym pierwszej instancji wskazano, że spółka nie przedłożyła dokumentów potwierdzających pierwotny transport domów do Hiszpanii w 2013r. Na skutek wystąpienia z wnioskiem do administracji portugalskiej uzyskano informacje, że firma portugalska sprzedała spółce w I kwartale 2013r. dwa domy z paneli kompozytowych i okazała wystawione na rzecz spółki faktury oraz dodatkowo dokumenty CMR [...] i nr [...] z dnia [...] grudnia 2014r., zgodnie z którymi domy po naprawie trafiły do S. w Hiszpanii w dniu 17 grudnia 2014r., nie okazano dokumentów potwierdzających transport domów z Portugalii do Hiszpanii w 2013r. Wspólnik spółki, przesłuchany w dniu 21 kwietnia 2015r. zeznał, że domy z paneli kompozytowych znajdują się obecnie w magazynie spółki w S. w Hiszpanii, okazując przy tym stosowne dokumenty wynajmu pomieszczenia. Świadek zeznał także, że domy nie były dotąd przedmiotem dostawy. W konsekwencji organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, że w sprawie spółka dokonała w I kwartale 2013r. zakupu dwóch domów z paneli kompozytowych od podmiotu zarejestrowanego na terytorium Portugalii, zaś miejscem zakończenia ich transportu było terytorium Hiszpanii. Również po uwzględnieniu reklamacji domy w dniu 17 grudnia 2014r. zostały dostarczone do magazynu spółki zlokalizowanego w mieście S. na terytorium Hiszpanii. Spółka podała dla potrzeb rozliczenia przedmiotowego transakcji polski numer identyfikacyjny oraz nie uiściła podatku na terytorium Hiszpanii (pisemne oświadczenie wspólnika spółki z dnia 29 maja 2014r.). Tym samym organ podatkowy pierwszej instancji uznał, odwołując się do treści art. 25 ust. 2 i art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: ustawa o VAT), że nabycie wewnątrzwspólnotowe towarów miało miejsce w Polsce. Jednak w ocenie organu podatkowego pierwszej instancji, z tytułu ww. transakcji spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT, bowiem nie doszło do rzeczywistego nabycia towaru na terenie Polski. Nie uznano aby nabyte towary były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Stąd też organ podatkowy pierwszej instancji w powołanej na wstępie decyzji dokonał rozliczenia VAT za ww. okres w sposób odmienny od zadeklarowanego przez spółkę.