Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 kwietnia 2016 r., sygn. I SA/Wa 115/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak (spr.) Sędziowie WSA Iwona Kosińska WSA Anna Wesołowska Protokolant referent stażysta Andżelika Abramowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi S. J. na decyzję Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za prowadzenie placówki bez zezwolenia oddala skargę.

Uzasadnienie

Minister Pracy i Polityki Społecznej decyzją z [...] maja 2015 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia S. J. kary pieniężnej w wysokości [...] zł za prowadzenie bez zezwolenia w ramach działalności gospodarczej, placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, pod nazwą Usługi [...] "[...]" w M. przy ul. [...].

Decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Wojewoda [...] decyzją z [...] marca 2015 r., na podstawie art. 131 ust. 1 w zw. z art. 130 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 163), powoływanej dalej jako "U.p.s.", wymierzył S. J. karę pieniężną w wysokości [...] zł za prowadzenie ww. placówki bez zezwolenia. Organ wskazał, że w dniu 13 listopada 2014 r. przeprowadzona została przez zespół inspektorów Wydziału Polityki Społecznej [...] Urzędu Wojewódzkiego w [...], kontrola doraźna w placówce. Z kontroli tej sporządzono protokół, który podpisali ww. inspektorzy oraz kierownik placówki - S. J. Wojewoda [...] wystąpieniem pokontrolnym z [...] grudnia 2014 r. zwrócił się do skarżącego o realizację zaleceń pokontrolnych, w szczególności o niezwłoczne podjęcie działań mających na celu uzyskanie zezwolenia Wojewody [...] na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, o którym mowa w ustawie o pomocy społecznej. Przesyłka zawierająca powyższe wezwanie doręczona została dorosłemu domownikowi w dniu 12 grudnia 2014 r. Pismem z 19 grudnia 2014 r. skarżący wniósł zastrzeżenia do ww. zaleceń pokontrolnych, na które Wojewoda odpowiedział pismem z 9 stycznia 2015 r., a następnie postanowieniem z [...] lutego 2015 r. wszczął postępowanie w sprawie prowadzenia przedmiotowej placówki bez zezwolenia. Organ wskazał dalej, że z brzmienia art. 130 ust. 2 U.p.s. wynika, iż przy rozstrzygnięciu kwestii nałożenia kary, a także jej wysokości, nie ma luzu decyzyjnego. Oznacza to, że w sytuacji zaistnienia stanu faktycznego odpowiadającego hipotezie normy prawnej zawartej w tym przepisie, a więc prowadzenia przez określony podmiot bez zezwolenia działalności gospodarczej w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom w podeszłym wieku, przewlekle chorym lub niepełnosprawnym, wojewoda nie ma wyboru rozstrzygnięcia i zobowiązany jest do wymierzenia przewidzianej tym przepisem kary finansowej. Nie ma również możliwości gradacji wysokości kary. Skoro zatem skarżący prowadzi w miejscowości M. przedmiotową placówkę (działalność gospodarcza zarejestrowana została w dniu 7 kwietnia 2013 r.) i w trakcie przeprowadzonej kontroli ustalono, że przebywa w niej 14 osób na pobyt całodobowy i 1 osoba na pobyt dzienny, których wiek wynosi od 53 do 98 lat, a ich główne schorzenia wynikają z podeszłego wieku (1 osoba z chorobą Parkinsona), to tym samym uznać należało, że prowadzona przez skarżącego działalność polega na zapewnieniu całodobowej opieki osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym i osobom w podeszłym wieku, która prowadzona jest bez zezwolenia wojewody, a tym samym wypełnia dyspozycję przepisu art. 130 ust. 2 U.p.s.