Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 6 kwietnia 2016 r., sygn. II SA/Po 83/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Sędzia WSA Jakub Zieliński Protokolant st.sekr.sąd. Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi J. L. na decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] w X. z dnia [...] listopada 2015 r. Nr [...] w przedmiocie pomocy finansowej; uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] w Y. z dnia [...] października 2015 r. nr [...]

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] października 2015 r., nr [...], Dowódca Jednostki Wojskowej nr X (dalej: "Dowódca JW nr X" lub "organ pierwszej instancji"), działając na podstawie art. 35 § 5 oraz art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (dalej: "K.p.a."), § 8 ust. 1 pkt 1) lit. c) rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 czerwca 2010 r. w sprawie nauki żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych i § 26 ust. 2 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 września 2014 r. w sprawie nauki żołnierzy zawodowych (dalej: "rozporządzenie z dnia 15 września 2014 r."), odmówił st. sierż. J. L. (dalej również jako: "Żołnierz" lub "Skarżący"), pełniącemu zawodową służbę wojskową w Jednostce Wojskowej X, zajmującemu stanowisko służbowe starszy ratownik, udzielenia pomocy finansowej w zakresie kosztów nauki, podróży, noclegów oraz urlopów szkoleniowych.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ pierwszej instancji podniósł, że pomoc może być udzielona żołnierzowi pobierającemu naukę, natomiast Żołnierz ukończył studia z dniem [...] lipca 2014 r., w związku z czym pomoc, o którą się zwrócił nie może być udzielona.

J. L. nie zgodził się z powyższym rozstrzygnięciem i wniósł odwołanie do Dowódcy Jednostki Wojskowej nr Y (dalej: "Dowódca JW nr Y" lub "organ odwoławczy"). Zaskarżonej decyzji Żołnierz zarzucił naruszenie prawa materialnego, a mianowicie: § 3 ust. 1 rozporządzenia z dnia 15 września 2014 r. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzą przesłanki do udzielenia skarżącemu pomocy finansowej w zakresie kosztów nauki, podróży, noclegów oraz urlopów, podczas gdy okoliczności sprawy wskazują, że podstawy do udzielenia takiej pomocy zaistniały. Zaskarżonej decyzji Żołnierz zarzucił ponadto naruszenie przepisów postępowania, mogące mieć wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 7 w zw. z art. 77 § 1 K.p.a. w zw. z art. 80 K.p.a. poprzez brak wszechstronnego rozważenia całokształtu materiału dowodowego oraz art. 8 w zw. z art. 12 w zw. z art. 35 § 1 K.p.a. poprzez naruszenie przepisów określających obowiązki organu administracyjnego przy rozpoznaniu wniosków odwołującego się o refundację kosztów.