Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 20 kwietnia 2016 r., sygn. IV SA/Po 884/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Stankowski Sędziowie WSA Izabela Bąk - Marciniak (spr.) WSA Maciej Busz Protokolant st.sekr.sąd. Krystyna Pietrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi K. O. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...]września 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego. 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzająca ją decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] maja 2015 r. nr [...], 2. przyznaje adwokatowi W. S. od Skarbu Państwa (Prezesa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu) wynagrodzenie w kwocie 240 (dwieście czterdzieści) zł podwyższone o kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) zł stanowiącą podatek od towarów i usług - łącznie 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) zł tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]maja 2015 r. nr [...] wydaną na podstawie art. 2 pkt 1 i 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (T.j. Dz.U. z 2014r., poz.1001), Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił K. O. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego określonego w ww. ustawie.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ stwierdził, iż dowody przedstawione przez wnioskodawcę - oświadczenia świadków A. G.i J. L. dotyczące wywiezienia wnioskodawcy do pracy przymusowej przy kopaniu rowów przeciwczołgowych w 1944r. w miejscowościach B. i S. są niewystarczające i nie mogą być wzięte pod uwagę jako dowody w niniejszej sprawie. Świadek A. G. w swoim oświadczeniu powołuje się na męża M. G. zmarłego jak ustalił organ w 1997r., nie zna zatem opisywanych zdarzeń z własnego doświadczenia. J. L. natomiast również nie mogła być świadkiem wywiezienia strony do pracy przymusowej w 1944r, gdyż w okresie od kwietnia 1941r. do maja 1945r. przebywała i pracowała przymusowo na terytorium Niemiec. Z tego tytułu zostało jej przyznane świadczenie pieniężne. Organ stwierdził, iż K. O. nie przedłożył jakichkolwiek innych dowodów potwierdzających wywiezienie go do pracy przymusowej w czasie II wojny światowej na okres co najmniej 6 miesięcy. rodzaj represji zastosowanej wobec jego rodziców.