Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 5 kwietnia 2016 r., sygn. II SA/Ol 73/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Matczak Sędzia WSA Piotr Chybicki (spr.) Protokolant specjalista Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2016r. sprawy ze skargi Roberta Michalskiego na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej jako Kolegium) z dnia "[...]", które powołując się na art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dy.U.2016, poy. 23 j.t. - dalej jako k.p.a.) i art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U.2015, poz. 114 - dalej jako u.ś.r) - po rozpatrzeniu odwołania R. M. od decyzji Nr "[...]" wydanej z upoważnienia Burmistrza "[...]" przez Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w "[...]" z dnia "[...]" (dalej jako Burmistrz, organ I instancji) odmawiającej przyznania odwołującemu się specjalnego zasiłki opiekuńczego na J. G. - utrzymało w całości w mocy decyzję będącą przedmiotem odwołania.

Decyzja zapadła na tle poniższego stanu faktycznego i prawnego.

W dniu 27 sierpnia 2015 r. R. M. wystąpił do Burmistrza z wnioskiem o ustalenie prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego z tytułu opieki nad babcią J. G.

Decyzją z dnia ‘[...]" Burmistrz odmówił świadczenia w formie rzeczonego zasiłku. Powołując się na uregulowania art. 128, art. 129 i art. 132 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U.2015, poz. 2082 j.t. - dalej jako k.r.o.) podał, że obowiązek alimentacyjny należy rozumieć jako konieczność, przymus, który obciąża osoby zobowiązane, nie gwarantując w zamian wynagrodzenia, rekompensaty. Nadmienił, że w od 30 września 2013 r. do 24 sierpnia 2015 r. J. G. była objęta usługami opiekuńczymi po 8 godzin tygodniowo. W toku postępowania ustalono, że J. G. orzeczeniem Komisji Lekarskiej Do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia "[...]" została zaliczona do pierwszej grupy inwalidów. Z kolei jej synowie C. G. i K. G. złożyli oświadczenia, że nie mają możliwości sprawowania opieki nad matką. Natomiast I. G. - córka wymagającej opieki, ma ustalony od 30 listopada 2011 r. umiarkowany stopień niepełnosprawności na stałe ( orzeczenie z dnia "[...]"). Aktualnie ma ustalone prawo do emerytury. Legitymuje się notarialnym upoważnieniem do reprezentowania matki we wszelkiego rodzaju sprawach cywilnych oraz sądowo-administracyjnych. Od 24 sierpnia 2015 r. J. G. zamieszkuje u niej. Organ I instancji powołując się na wywiad środowiskowy z 29 września 2015 r. podał, że R. M. odmówił określenia odnośnie rodzaju czynności, jakie regularnie składają się na opiekę sprawowaną nad babcią J. G. Mając na uwadze ustalony powyżej stan faktyczny Burmistrz uznał, że obowiązek alimentacyjny względem J. G. w pierwszej kolejności obciąża jej dzieci, które nie posiadają orzeczenia o znacznym stopniu niepełnosprawności, a zatem nie mogą powoływać się na okoliczności, które w sposób obiektywny wyłączają możliwość sprawowania przez nie opieki na matką. Zatem w ocenie organu I instancji dzieci J. G. są w stanie sprawować opiekę, którą faktycznie sprawuje I. G. Ta też okoliczność, jak również odmowa podania przez R. M. zakresu sprawowanej opieki, były podstawami odmowy przyznania wnioskowanego świadczenia.