Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 kwietnia 2016 r., sygn. III SA/Kr 1349/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Wojciech Jakimowicz Sędziowie WSA Bożenna Blitek WSA Dorota Dąbek (spr.) Protokolant starszy referent Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi P. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 30 lipca 2015r. nr [....] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

wyroku WSA w Krakowie z dnia 19 kwietnia 2016r.

Decyzją z dnia [...] 2013r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Starosty z dnia [...] 2013r. nr [...] o skierowaniu P. C. na badania lekarskie.

Pismem z dnia 29 grudnia 2014r. P. C. wniósł o stwierdzenie nieważności w/w decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] 2013r. nr [...]. W uzasadnieniu wniosku P. C. podniósł, że przedmiotowa decyzja została wydana bez podstawy prawnej i z rażącym naruszeniem prawa. W jego ocenie w okolicznościach sprawy nie mogły zostać zastosowane przepisy ustawy o kierujących pojazdami, w szczególności art. 99 ust. 1 pkt 2 lit. a w zw. z art. 75 ust. 1 pkt 4 i art. 135a ustawy o kierujących pojazdami oraz art. 99 ust. 1 pkt 3 lit. a w zw. z art. 82 ust. 1 pkt 4 lit. a i art. 135a ustawy o kierujących pojazdami, ponieważ nie odnosiły się one do stanów faktycznych sprzed 19 stycznia 2013r. P. C. podniósł, że wydanie decyzji odbyło się również z rażącym naruszeniem prawa, gdyż przepisy obowiązujące w chwili zdarzenia, tj. 2 listopada 2012r. zupełnie odmiennie i w sposób korzystniejszy dla niego regulowały kwestie, których dotyczyła decyzja objęta wnioskiem o stwierdzenie nieważności. Przepisy art. 122 i art. 124 Prawa o ruchu drogowym obowiązujące w tym dniu w ogóle nie przewidywały bowiem konieczności skierowania osoby prowadzącej pojazd po użyciu alkoholu (art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi) na badania lekarskie i badania psychologiczne. Obowiązek taki istniał jedynie w stosunku do osób kierujących pojazd w stanie nietrzeźwości (art. 115 § 16 k.k.). Zdaniem wnioskodawcy nie zachodzi więc sytuacja, w której organy administracji, mimo powołania błędnej podstawy decyzji, posiadały oparcie w przepisach prawa do podjęcia takiego samego rozstrzygnięcia. Rażące naruszenie prawa nastąpiło również z tego względu, że doszło do naruszenia norm o najwyższej randze, czyli przepisów konstytucyjnych. Ponadto wnioskodawca powołał się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 9 stycznia 2014r., sygn. akt III SA/Lu 554/13, zapadły w analogicznej sytuacji faktycznej i stwierdził, że sytuacja, w której organy administracji publicznej w analogicznych stanach faktycznych dochodzą do zupełnie odmiennych wniosków co do zasadności stosowania danych przepisów, godzi w podstawowe zasady postępowania administracyjnego, w tym zasadę pogłębiania zaufania do władzy publicznej.