Wyrok WSA w Krakowie z dnia 14 kwietnia 2016 r., sygn. III SA/Kr 1724/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Barbara Pasternak Sędziowie WSA Dorota Dąbek (spr.) WSA Wojciech Jakimowicz Protokolant Asystent sędziego Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na § 1 ust. 2 uchwały Rady Miasta Limanowa z dnia 14 października 2015 r. nr XVI.118.2015 w przedmiocie określenia przystanków komunikacyjnych (przelotowych, początkowych i końcowych) oraz zintegrowanego węzła przesiadkowego udostępnionego dla wszystkich operatorów i przewoźników na terenie miasta Limanowa, zarządzanych przez Miasto Limanowa stwierdza nieważność § 1 ust. 2 zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

wyroku WSA w Krakowie z dnia 14 kwietnia 2016r.

W dniu 14 października 2015r. Rada Miasta Limanowa podjęła uchwałę nr XVI.118.2015 w sprawie określenia przystanków komunikacyjnych (przelotowych, początkowych i końcowych) oraz zintegrowanego węzła przesiadkowego udostępnionego dla wszystkich operatorów i przewoźników na terenie miasta Limanowa, zarządzanych przez Miasto Limanowa. Uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015r. poz. 1515) w związku z art. 15 ust. 1 pkt 3, 6, 7 i ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2011r. nr 5 poz. 13 z późn. zm.). W § 1 ust. 2 tej uchwały ustanowiono przystanki początkowe i końcowe na terenie miasta Limanowa: przy ul. Reymonta Limanowa - Łososina Górna Centrum oraz przy ul. Targowej Limanowa - Dworzec Główny.

Pismem z dnia 25 listopada 2015r. Wojewoda Małopolski wniósł skargę na § 1 ust. 2 tej uchwały Rady Miasta Limanowa, domagając się stwierdzenia nieważności zaskarżonej części uchwały. Zdaniem Wojewody Małopolskiego, § 1 ust. 2 przedmiotowej uchwały został podjęty z przekroczeniem delegacji ustawowej zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie drogowym, która przyznaje radzie gminy kompetencje do określenia przystanków komunikacyjnych i dworców oraz warunków i zasad korzystania, o których mowa w ust. 1 pkt 6 w/w ustawy, czyli określaniu przystanków komunikacyjnych i dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego, udostępnionych dla operatorów i przewoźników oraz warunków i zasad korzystania z tych obiektów. Powyżej przytoczony przepis nie przyznaje kompetencji do ustalania przebiegu linii komunikacyjnych, a zwłaszcza stanowienia, które z przystanków mają być określane jako przystanki początkowe lub końcowe. Organ nadzoru przytoczył treść art. 30-34 ustawy o publicznym transporcie drogowym, z których wynika, że to przedsiębiorca, po wcześniejszym uzgodnieniu, przedstawia proponowany rozkład jazdy, schemat połączeń komunikacyjnych z zaznaczoną linią komunikacyjną i przystankami komunikacyjnymi, które zgodnie ze swoją kompetencją określa rada gminy. W ocenie Wojewody Małopolskiego nie jest uzasadnione ograniczanie działalności przewoźników, poprzez narzucanie im w drodze aktu prawa miejscowego konieczności uwzględniania we wszystkich liniach komunikacyjnych przystanków początkowych i końcowych.