Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 27 kwietnia 2016 r., sygn. IV SA/Gl 1022/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kalaga - Gajewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Bożena Miliczek - Ciszewska Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz Protokolant Monika Rał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi P. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta L. z dnia [...] roku nr [...].

Uzasadnienie

W dniu 3 lipca 2015 r. P. O. (dalej skarżący) wystąpił do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w L. o przyznanie pomocy dla osób przewlekle chorujących w ramach programu "Pomoc Państwa w zakresie dożywiania".

Decyzją z dnia [...] Nr[...], Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w L., na podstawie art. 2, art. 3, art. 4, art. 7, art. 8 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 2, art. 17 ust. 1 pkt 5, art. 39 ust. 1 i 2, art. 106, art. 107, art. 110 ust. 7 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jednolity: Dz. U. z 2015 r., poz. 163 z późn. zm., zwanej dalej w skrócie jako: "ustawa"), odmówił przyznania skarżącemu pomocy w formie świadczenia pieniężnego na zakup posiłku lub żywności (zasiłek celowy) za miesiąc lipiec 2015 r. wskazując, że nie współpracuje z pracownikiem socjalnym i nie dotrzymał postanowień kontraktu socjalnego oraz odrzucił możliwość podjęcia zatrudnienia.

W odwołaniu od powyższej decyzji, skarżący zakwestionował rzetelność sporządzenia wywiadu środowiskowego przez pracownika socjalnego, opisał swoją sytuację zdrowotną i życiową oraz zauważył, że wypełnia wszystkie zapisy kontraktu socjalnego, a także wykonuje pracę współfinansowaną przez urząd pracy i organ pomocy społecznej.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C., działając na podstawie art. 2 oraz art. 17 i art. 18 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (tekst jednolity: Dz.U. 2001 r. Nr 79, poz. 856 z późn. zm.) i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz.U. z 2016 r. poz. 23 z późn. zm., dalej w skrócie: "K.p.a."), po rozpatrzeniu odwołania, utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji z dnia [...] W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy przywołał się na treść art. 2 ust. 1 i art. 3 ustawy podkreślając, że zadaniem pomocy społecznej jest podejmowanie działań zmierzających do życiowego usamodzielnienia osób i rodzin oraz ich integracji ze środowiskiem. Zgłaszane przez nich potrzeby powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej. Jednocześnie zgodnie z art. 4 ustawy osoby i rodziny korzystające z pomocy społecznej są obowiązane do współdziałania w rozwiązywaniu ich trudnej sytuacji życiowej, nadto organ w oparciu o treść art. 11 ustawy może odmówić przyznania świadczenia z pomocy społecznej. Zasiłek celowy może być przyznany w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby, w szczególności na pokrycie w części lub w całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów, (art. 39 ustawy). Z ustaleń faktycznych dokonanych przez organ I instancji wynika, że skarżący ma 40 lat i prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, legitymuje się miesięcznym dochodem w wysokości 77,40 zł. Dochód ten nie przekracza kryterium dochodowego określonego w ustawie o pomocy społecznej dla osoby samotnie gospodarującej, które stanowi 542 zł. Skarżący jest osobą bezrobotną od 16 lat (z kilkumiesięcznymi przerwami) oraz figuruje w rejestrze osób bezrobotnych Urzędu Pracy w L. W okresie miesięcy od kwietnia do czerwca 2015 r. otrzymał świadczenie z pomocy społecznej w postaci zasiłku okresowego w wysokości 232,17 zł., oraz w ramach programu dożywiania w wysokości 100,00 zł. Skarżący utrzymuje, że aktywnie poszukuje pracy lecz bezskutecznie, na dowód czego przedkłada co miesiąc potwierdzenia wystawiane przez pięć firm, a także przedstawia zaświadczenie lekarskie, iż nie nadaje się do pracy fizycznej. Dodatkowo z tytułu użytkowania lokalu, w którym zamieszkiwał poprzednio przy ul. [...] w L., ma zadłużenie w wys. 10 096,49 zł. Starał się o odpracowanie zadłużenia poprzez udział w pracach społecznie użytecznych (praca fizyczna), dlatego w dniu 12 marca 2014 r. zawarto z nim kontrakt socjalny (zmodyfikowany w dniu 16 marca 2015 r. i w dniu 07 lipca 2015 r.). Głównym celem tego kontraktu jest aktywizacja zawodowa, dzięki której poprawiłby się standard jego życia. Jednakże skarżący nie dotrzymał postanowień kontraktu socjalnego i w dniu 29 kwietnia 2015 r. odrzucił możliwość podjęcia zatrudnienia. Za pośrednictwem MOPS poinformowano go o możliwości zatrudnienia w firmie poszukującej pracowników do pracy w Niemczech, w charakterze opiekuna do osób starszych. Organ I instancji w dniu 11.05.2015 r. zorganizował spotkanie firmy oferującej pracę z osobami chętnymi do jej podjęcia, o czym skarżący został powiadomiony i zapewnił, że będzie obecny na spotkaniu. Następnie telefonicznie powiadomił, że nie będzie uczestniczył w spotkaniu podając błahą przyczynę absencji, która nie może stanowić podstawy do usprawiedliwia tej nieobecności. Zdaniem organu odwoławczego, skarżący zaakceptował kontrakt socjalny i z tego powodu został objęty planem pomocy finansowej w formie zasiłku celowego i okresowego, jednakże rezygnacja z uczestnictwa w spotkaniu z firmą oferującą pracę za granicą, wskazuje na nie wywiązywanie się przez niego z obowiązku współpracy z pracownikiem socjalnym, w celu poprawy swojej sytuacji bytowej.