Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 kwietnia 2016 r., sygn. I SA/Gd 173/16

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus, Sędzia NSA Alicja Stępień, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Claudia Kozłowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi ,,A" Sp. jawna z siedzibą w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 18 listopada 2015 r., nr [...], [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od sierpnia do grudnia 2011 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego, po przeprowadzeniu postępowania podatkowego, decyzją z dnia 10 sierpnia 2015 r. rozliczył A Sp. J. z siedzibą w B. podatek od towarów i usług za miesiące od sierpnia do grudnia 2011 r. w sposób odmienny od deklarowanego przez stronę.

Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpoznaniu odwołania, decyzją

z dnia 18 listopada 2015 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

W uzasadnieniu Dyrektor wskazał, że kwestią sporną w niniejszej sprawie jest prawo Spółki do obniżenia w okresie od sierpnia do grudnia 2011 r. podatku należnego

o podatek naliczony w łącznej kwocie 43.133,39 zł wynikający z 9 faktur VAT

za roboty budowlane, wystawionych przez pana R. K. działającego pod firmą usługową B.

Przywołując treść przepisu art. 86 ust. 1 i 2 w związku z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit.a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. jedn. Dz. U.

z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.) Dyrektor wskazał, że materiał dowodowy zebrany w sprawie oraz okoliczności towarzyszące zawieranym transakcjom jednoznacznie wskazują, że sporne faktury nie dokumentują faktycznych transakcji dokonanych pomiędzy Spółką - jako nabywcą usług, a podmiotem wskazanym

na tych fakturach jako wykonawca usług i wystawca faktur, zaś Spółka

nie dochowała należytej staranności przy zawieraniu kwestionowanych transakcji.

Dokonując oceny zgromadzonego materiału dowodowego dotyczącego współpracy pomiędzy Spółką a firmą usługową B R. K. organ odwoławczy wskazał, że uznał za wiarygodne zeznania złożone przez pana R. K., który wyjaśnił, że w latach 2010-2011 nie wykonał żadnych usług i nie zatrudniał żadnych pracowników. Wystawione w tym okresie faktury były fikcyjne i miały stwierdzać fikcyjne koszty. Za wystawienie faktury pan R. K. otrzymywał 4% z kwoty faktury, co stanowiło jego zarobek. Treść faktur, tj. kwotę, zakres usługi i miejsce budowy dyktował mu pan W. Protokoły zdawczo-odbiorcze były sporządzane przy fakturach, jako podkładka, żeby się zgadzało. Tak samo były przygotowywane potwierdzenia wypłaty pieniędzy. Nigdy nie był na budowach, na które wystawiał faktury. Zdaniem pana K. wszystkie prace, na które zostały wystawione przez niego faktury na pewno zostały wykonane, tylko że nie przez niego. Powodem wystawiania faktur była chęć "zarobku" - pan W. płacił 4% za fakturę ze stawką 7 lub 8% i 9% za fakturę ze stawką podstawową. Zasadniczo płatności następowały na bieżąco. Wszystkie należności zostały rozliczone. Zapłata następowała w biurze w B.