Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 21 marca 2016 r., sygn. I SA/Sz 1144/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Wojciechowska, Sędziowie Sędzia WSA Bolesław Stachura (spr.),, Sędzia WSA Ewa Wojtysiak, , po rozpoznaniu w Wydziale I w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 marca 2016 r. sprawy ze skargi B. K. i B. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 5 sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z [...] r. nr [...], wydanym na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.; zwanej dalej "k.p.a.") oraz art. 18 i art. 34 § 5 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r., poz. 1619 ze zm.; zwanej dalej "u.p.e.a."), Dyrektor Izby Skarbowej w Sz. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z dnia [...] r. nr [...], którym odmówiono B. K. i B. K. uznania za uzasadnione zarzutów zgłoszonych w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie tytułu wykonawczego z [...] r. nr [...].

Z akt wynika, że wskazane powyżej postanowienia zapadły w następującym stanie sprawy.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. (zwany dalej "Organem egzekucyjnym") prowadzi egzekucję z majątku B. K. i B. K. (zwanych dalej "Zobowiązanymi", "Skarżącymi") na podstawie wystawionego przez wierzyciela - Prezydenta Miasta K. (zwanego dalej "Wierzycielem) tytułu wykonawczego z [...] r. nr [...]. Podstawę prawną dochodzonych należności stanowi decyzja Prezydenta Miasta K. z dnia [...] r. nr [...], którą określono Zobowiązanym zobowiązanie podatkowe w podatku od środków transportowych za 2012 r. w kwocie [...] zł.

Odpis ww. tytułu wykonawczego doręczono Zobowiązanym 11 lutego 2015 r.

W dniu 18 lutego 2015 r. Zobowiązani złożyli do organu egzekucyjnego zarzuty w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej, wskazując na: przedawnienie obowiązku, błąd co do osoby zobowiązanego, brak uprzedniego doręczenia upomnienia oraz zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego, tj. zarzuty sformułowane w art. 33 ust. 1 pkt 1, 4, 7 i 8 u.p.e.a.