Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 29 marca 2016 r., sygn. I SA/Po 431/16

Wstrzymanie wykonania aktu

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku skarżącej o wstrzymanie wykonania decyzji w sprawie ze skargi B. R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry; postanawia odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] lutego 2016 r. skarżąca, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika - adwokata wniosła skargę na wymienioną w rubrum niniejszego postanowienia decyzję Dyrektora Izby Celnej w P. utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w L. z dnia [...] lipca 2015 r., nr [...] wymierzającą skarżącej karę pieniężną w kwocie [...] zł za urządzanie gier na automacie poza kasynem gry.

W skardze wniesiono o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody oraz trudnych wręcz niemożliwych do odwrócenia skutków, które dla wnioskodawczyni może spowodować wykonanie zaskarżonej decyzji. Z uzasadnienia wniosku wynika, że skarżąca utrzymuje się z prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na prowadzeniu w sezonie letnim lokalu gastronomicznego. Wnioskodawczyni wyjaśniła, że w 2014 r. podjęła się realizacji inwestycji budowlanej polegającej na wzniesieniu budynku, celem późniejszej sprzedaży mieszkań potencjalnym nabywcom. Skarżąca zaznaczyła, że na rozpoczęcie inwestycji wydatkowała wszystkie posiadane oszczędności. Kontynuowanie inwestycji było z kolei możliwe dzięki wpłatom od nabywców lokali mieszkalnych, dokonywanym na podstawie przedwstępnych umów sprzedaży, tytułem zaliczki na poczet ceny sprzedaży. Całość pozyskanych w ten sposób środków skarżąca przeznacza na dokończenie inwestycji, które jest planowane na koniec 2016 r. Wnioskodawczyni wyjaśniła, że w rzeczywistości utrzymuje się z prowadzonej działalności gastronomicznej. Skarżąca nie posiada na utrzymaniu innych osób. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej skarżąca uzyskała w 2014 r. dochód brutto w kwocie [...] zł, zaś w 2015 r. skarżąca uzyskała dochód brutto w kwocie [...] zł. Zaznaczono przy tym, że dochód został uzyskany w związku z wpłatami od kontrahentów zaliczek na zakup lokali mieszkalnych, omawiany dochód został przy tym w całości przeznaczony na realizację podjętej inwestycji. W tym kontekście podniesiono, że inne wykorzystanie opisanych powyżej środków z dużym prawdopodobieństwem może zakłócić realizację inwestycji, opóźnić jej zakończenie, doprowadzając tym samym do pokrzywdzenia kontrahentów skarżącej. Podniesiono przy tym, że wnioskodawczyni spodziewa się zarobku z tytułu podjętej inwestycji budowlanej, jednak dochód z tego tytułu pojawi się dopiero po zakończeniu inwestycji i otrzymaniu całej ceny sprzedaży od nabywców mieszkań. Wnioskodawczyni wyjaśniła, że jedyny, rzeczywisty dochód, którym może swobodnie dysponować pochodzi z prowadzonej, sezonowej działalności gastronomicznej. W 2014 r. dochód z tego tytułu wyniósł [...] zł, zaś w 2015 r. [...] zł. Skarżąca podniosła, że uzyskiwany przez nią dochód w całości przeznaczony jest na zaspokojenie własnych potrzeb, również tych związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Skarżąca wskazała również, że nie posiada żadnego innego majątku, który można by łatwo spieniężyć, celem zapłaty nałożonej kary pieniężnej. W ocenie skarżącej oczywistym jest, że egzekucja kary pieniężnej zostanie skierowana do jedynego składnika majątkowego w postaci środków pieniężnych wpłaconych przez kontrahentów skarżącej tytułem zaliczek na poczet ceny sprzedaży lokali. Powyższe w ocenie wnioskodawczyni uniemożliwi jej dokończenie rozpoczętej inwestycji budowlanej, w konsekwencji narażając ją nie tylko na odpowiedzialność umowną lecz również na utratę spodziewanego zarobku.