Wyrok WSA w Łodzi z dnia 24 marca 2016 r., sygn. II SA/Łd 925/15

Dnia 24 marca 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Rosińska, Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska, Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.), , Protokolant Sekretarz sądowy Aneta Panek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2016 roku sprawy ze skargi E. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji o przyznaniu świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę. LS

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpoznaniu odwołania E. K., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z dnia [...], nr [...] w sprawie uchylenia decyzji o przyznaniu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawną córką.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się w sposób następujący:

Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpoznaniu wniosku E. K., przyznał jej prawo do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad córką - K. K. w wysokości 620 zł miesięcznie na czas nieokreślony począwszy od dnia 1 lipca 2013 roku. Następnie, Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia [...], nr [...] zmienił własną decyzję z dnia [...] w ten sposób, iż świadczenie od dnia 1 maja do dnia 31 grudnia 2014 roku wynosić będzie 800 zł, od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia 2015 roku - 1.200 zł, a począwszy od dnia 1 stycznia 2016 roku - 1.300 zł.

Po czym, Prezydent Miasta Ł. decyzją z dnia [...] uchylił, z dniem [...], własną wcześniejszą decyzję z dnia [...] orzekającą o przyznaniu stronie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad K. K..

Kwestionując powyższą decyzję E. K. wniosła odwołanie argumentując, iż organ pierwszej instancji oparł się wyłącznie na wywiadzie środowiskowym i nieprecyzyjnych określeniach tam wskazanych wyciągając wnioski nieodpowiadające prawdzie. Odwołująca nie kontestuje faktu pomocy mężowi w prowadzeniu sklepu, jednak podkreśliła, iż jej pomoc nie generuje przychodów, jej mąż jest jedyną osobą prowadzącą działalność gospodarczą.