Wyrok WSA w Kielcach z dnia 17 marca 2016 r., sygn. I SA/Ke 92/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kuchta, Sędziowie Sędzia WSA Artur Adamiec, Sędzia WSA Maria Grabowska (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Anna Szyszka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 marca 2016 r. sprawy ze skargi K. J. N. i A. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r.; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz K.J. N. i . N.solidarnie kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. ("Kolegium", "organ") utrzymało w mocy decyzję tego organu z [...] r. nr [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Prezydenta Miasta S. K. z [...]. nr [...] określającej Przedsiębiorstwu Wielobranżowemu M.-B. spółka cywilna K. N., A. N. w S. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na rok 2006 w kwocie 23.793 zł.

W uzasadnieniu decyzji Kolegium wskazało, że K. N. i A. N. pismem z 16 lutego 2015 r. zawnioskowali o stwierdzenie nieważności wymienionej na wstępie decyzji Prezydenta Miasta S. - K. z [...] r. Zdaniem wnioskodawców decyzja została skierowana do osoby nie będącej stroną, tj. Przedsiębiorstwa Wielobranżowego "M.-B." spółka cywilna K. J. N. i A. S. N., podczas gdy właścicielem nieruchomości byli jako współwłaściciele K. N. i A. N., co wypełnia dyspozycję art. 156 § 1 pkt 2 i 4 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 247 § 1 pkt 3 i 5 Ordynacji podatkowej.

Organ wyjaśnił, że warunkiem koniecznym do uznania naruszenia prawa za rażące jest oczywisty charakter tego naruszenia. Rażące naruszenie prawa polega na rozumieniu tego pojęcia jako oczywistej sprzeczności pomiędzy treścią przepisu prawa a rozstrzygnięciem objętym decyzją. Powołując art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tj. Dz. U 2006.121.844 ze zm.) dalej u.p.o.l, organ wyjaśnił, że spółka cywilna jest spółką nieposiadającą osobowości prawnej, zatem może być podatnikiem podatku od nieruchomości, tym bardziej, że jak wynika z załączonych do sprawy wypisów z rejestru gruntów (który jest podstawą wymiaru podatków), użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej przy ulicy R. 99 w S. K. jest Przedsiębiorstwo Wielobranżowe "M.-B." sp. cywilna K. N., A. N.. Również przepis art. 7 § 1 Ordynacji podatkowej potwierdza, że podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.