Wyrok WSA w Kielcach z dnia 30 marca 2016 r., sygn. II SA/Ke 117/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Kuza, Sędziowie Sędzia WSA Sylwester Miziołek (spr.), Sędzia WSA Beata Ziomek, Protokolant Joanna Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 marca 2016 r. sprawy ze skargi [...] na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] w przedmiocie kary porządkowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...], Dyrektor Izby Celnej , po rozpatrzeniu zażalenia [...], utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] w przedmiocie nałożenia kary porządkowej w związku z bezzasadnym brakiem odpowiedzi na wezwanie z dnia 25 lipca 2015r., w wysokości 1400 zł.

Jak wynika z uzasadnienia decyzji organu II instancji, pismem z dnia 24 lipca 2015 r., wystosowanym w związku z postępowaniem w sprawie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier hazardowych na automatach niezgodnie z przepisami Ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych, Naczelnik Urzędu Celnego wezwał [...] do złożenia w terminie siedmiu dni pisemnych wyjaśnień oraz przedłożenia dokumentów. W wezwaniu pouczono stronę o możliwości nałożenia kary za bezzasadną odmowę złożenia wyjaśnień, stosownie do treści art. 262 § 1 Ordynacji podatkowej. W odpowiedzi skarżąca spółka wskazała, że nie znajduje jakiejkolwiek możliwości współpracy oraz pomocy organowi w prowadzonym postepowaniu, wskazała, ze działanie organu jest szykanowaniem spółki i jej legalnej działalności gospodarczej. Z uwagi na to, że strona nie złożyła żądanych wyjaśnień, ani nie podała uzasadnionej przyczyny ich niezłożenia, organ I instancji wydał opisane na wstępie postanowienie z dnia 15 września 2015r., wymierzając karę porządkową w wysokości 1400 zł.

W zażaleniu na powyższe postanowienie spółka [...]zarzucił organowi naruszenie art. 262 § 1 punkt 2 w zw. z art. 155 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez jego niedopuszczalne zastosowanie. Spółka podniosła m.in., że do nałożenia kary porządkowej niezbędne jest skierowanie do strony niewadliwego wezwania, realizującego wszystkie przesłanki z art. 155 § 1 Ordynacji podatkowej. Zarzuciła, że wezwanie do złożenia bliżej nieskonkretyzowanych dokumentów, wskazuje, że organ przyjął z góry, ze takie dokumenty istnieją oraz, ze spółka je posiada. Spółka wskazała, ze wezwanie organu należy ocenić jako oczywistą spekulację, której konsekwencją może być nałożenie obowiązków obiektywnie niewykonalnych, albo takich, których wykonanie nie leży w zakresie możliwości spółki. Spółka dodatkowo zarzuciła, że nałożenie kary porządkowej jest możliwe w sytuacji , gdy strona bezzasadnie odmówi wykonania nałożonego obowiązku, a przesłanka ta nie została w niniejszej sprawie spełniona.