Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 4 marca 2016 r., sygn. II SA/Gl 830/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędziowie Sędzia WSA Piotr Broda, Sędzia WSA Andrzej Matan (spr.), Protokolant specjalista Małgorzata Orman, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 marca 2016 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w K. z dnia [...] r. nr [...], 2. umarza postępowanie administracyjne, 3. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego w W. na rzecz skarżącego kwotę 400 (czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...][...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego, działając na podstawie art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (dalej: u.t.d.) nałożył na M. K., prowadzącego działalność jako "A" (dalej: firma) w B., karę pieniężną w kwocie 10.000,00 zł.

W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że w dniu 19 września 2014 r. w miejscowości M., droga krajowa nr [...], został zatrzymany do kontroli samochód marki [...] o numerze rejestracyjnym [...], którym kierował M. K., natomiast funkcję drugiego kierowcy pełnił M. K. Na podstawie analizy tarcz tachografu kierowcy M. K. z dnia: 27/28.08.2014r., 28.08.2014r, 02/03.09.2014, 03/04.09.2014, 10/11.09.2014, 11.09.2014, 18/19.09.2014, 19.09.2014 oraz w oparciu o protokół jego przesłuchania i protokół oględzin pojazdu marki [...] o numerze rej. [...] ustalono, że kontrolowany pojazd nie jest wyposażony w leżankę do spania, w związku z tym odpoczynek M. K. w kabinie kierowcy nie może zostać uznany, ponieważ odbywał go w pojeździe, który nie jest wyposażony w leżankę do spania.

Zdaniem organu I instancji, M. K. naruszył normę określoną w art. 8 ust.1-4 i 8 rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz.Urz. UE nr L 102/1 z 11.04.2006r. ze zm. (dalej: rozporządzenie WE). Stosownie do wskazanych przepisów kierowca korzysta z dziennego i tygodniowego okresu odpoczynku. W każdym 24 godzinnym okresie po upływie poprzedniego dziennego okresu odpoczynku lub tygodniowego okresu odpoczynku kierowca musi wykorzystać kolejny dzienny okres odpoczynku. Jeśli część dziennego okresu odpoczynku zawarta w 24 godzinnym okresie wynosi, co najmniej 9 godzin, ale mniej niż 11 godzin, wówczas ten dzienny okres odpoczynku uznaje się za skrócony dzienny okres odpoczynku. Dzienny okres odpoczynku może zostać przedłużony do rozmiarów regularnego lub skróconego tygodniowego okresu odpoczynku. Kierowca może mieć najwyżej trzy skrócone dzienne okresy odpoczynku pomiędzy dwoma tygodniowymi okresami odpoczynku. Jeżeli kierowca dokona takiego wyboru, dzienne okresy odpoczynku i skrócone tygodniowe okresy odpoczynku poza bazą można wykorzystywać w pojeździe, o ile posiada on odpowiednie miejsce do spania dla każdego kierowcy i pojazd znajduje się na postoju. Naruszenie prawa polega na wykorzystywaniu przez kierowcę odpoczynku na miejscu, które nie odpowiada określonym wyżej wymogom.