Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19 lutego 2016 r., sygn. III SAB/Wr 19/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sędziowie Sędzia WSA Maciej Guziński, Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska (sprawozdawca), Marcin Miemiec, , Protokolant Z-ca Kierownika Sekretariatu Wydziału III Halina Rosłan, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 19 lutego 2016 r. sprawy ze skargi B. G. na bezczynność Dyrektora Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we W. w przedmiocie wniosku o wznowienie postępowania w sprawie przyznania płatności bezpośrednich i ONW na rok 2009 oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] października 2015 r. Pani B. G. (dalej: "skarżąca") wniosła do tutejszego Sądu skargę na bezczynność Dyrektora [...] Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa we W. (dalej: organ, Dyrektor DOR ARiMR) - w postępowaniu w sprawie wznowienia postępowania w przedmiocie przyznania skarżącej płatności bezpośrednich oraz ONW na rok 2009.

Żądając stwierdzenia przez Sąd, jak sformułowała - "zaistnienia bezczynności organu" skarżąca zarzuciła, że organ administracji wadliwie (dopuszczając się bezczynności) prowadził postępowania w przedmiocie jej wniosku z dnia [...] stycznia 2015 r. o wznowienie postępowań administracyjnych zakończonych ostatecznymi decyzjami, nr [...] i nr [...] z dnia [...] grudnia 2014 r., odmawiającymi skarżącej przyznania wskazanych wyżej płatności. Zdaniem skarżącej, w toku postępowania wznowieniowego, organ bezpodstawnie zaniechał włączenia w poczet materiału dowodowego oraz dokonania oceny dokumentu w postaci zaświadczenia Kierownika Biura Powiatowego ARiMR w O. z dnia [...] lutego 2005r. o wpisaniu skarżącej do ewidencji producentów. Zaniechał również oceny tego materiału jako nowej okoliczności faktycznej, która wyszła na jaw już po wydaniu decyzji ostatecznych. Winien to zaś uczynić po myśli art. 145 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (jednolity tekst: Dz. U z 2013 r. poz. 267 ze zm.; dalej: "k.p.a") choć bowiem skarżąca pierwotnie jako podstawę wniosku o wznowienie podała przepis art. 145a § 1 k.p.a. dotyczący możliwości wznowienia z uwagi na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 grudnia 2013 r. sygn. P 40/12, to jednak w toku postępowania wznowieniowego uzupełniła podstawę prawną do wznowienia postępowań o przepis art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a.