Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 3 lutego 2016 r., sygn. I SA/Wr 1817/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Ewa Kamieniecka (sprawozdawca), sędzia WSA Barbara Ciołek, sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska, Protokolant: starszy sekretarz sądowy Paulina Wódka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 3 lutego 2016 r. sprawy ze skargi A. z siedzibą w L. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w P. działającego w imieniu Ministra Finansów z dnia 14 lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

W dniu 14 kwietnia 2015 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego (wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej) złożony przez A. S. A. w przedmiocie interpretacji art. 12 ust. 4 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j.: Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), dalej u.p.d.o.p. w związku z art. 7 ust. 1 pkt 7 i ust. 1a ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu socjalnym (t. j.: Dz. U. z 2015 r., poz. 111), dalej ustawa o ZFŚS.

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że odziały spółki, jako samodzielni pracodawcy, zobowiązane są do tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych w rozumieniu ustawy o ZFŚS oraz gospodarowania środkami tego funduszu zgodnie z tą ustawą. Jeden z oddziałów spółki posiadał od 1991 r. ośrodek wczasowy, który składał się z szeregu środków trwałych (m. in. domków letniskowych, świetlicy, urządzeń wodno-kanalizacyjnych i energetycznych niezbędnych dla funkcjonowania ośrodka) stanowiących majątek spółki. Ośrodek ten był wykorzystywany dla celów działalności socjalnej spółki, tj. służył do prowadzenia działalności wypoczynkowo-rekreacyjnej na rzecz pracowników spółki, ich rodzin oraz innych osób uprawnionych do korzystania z funduszu (zgodnie z ustawą o ZFŚS). Z uwagi na wzrastające koszty utrzymania ośrodka, znacznie przewyższające wpływy ze sprzedaży usług ośrodka, w 2010 r. spółka podjęła decyzję o jego zbyciu. Ostatnie przychody z tytułu sprzedaży miejsc w ośrodku osiągnięto w 2010 r., zaś od 2011 r. ośrodek nie był w ogóle wykorzystywany. Wobec dążenia do zbycia ośrodka, spółka poniosła koszty jego wyceny oraz koszty ogłoszeń o sprzedaży. Mimo wielokrotnych ogłoszeń o sprzedaży publikowanych w latach 2011-2014 w różnych mediach (np. w 2011 r. ogłoszenia te zostały publikowane 6-krotnie) spółka nie znalazła w tym okresie nabywcy tego majątku. Również próby wydzierżawienia ośrodka zakończyły się niepowodzeniem. W marcu 2015 r. doszło jednak do sfinalizowania sprzedaży ośrodka. Przychód ze sprzedaży środków trwałych ośrodka służącego działalności socjalnej spółka przeznaczy w całości na zasilenie ZFŚS (z uwagi na brak posiadania przez oddział innych zakładowych obiektów socjalnych). Przychód ten zostanie ustalony jako różnica pomiędzy ceną uzyskaną ze sprzedaży środków trwałych ośrodka a kosztami sprzedaży, tj. poniesionymi przez spółkę kosztami związanymi bezpośrednio z zawarciem umowy przedwstępnej oraz umowy sprzedaży ośrodka w formie aktu notarialnego.