Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 lutego 2016 r., sygn. V SA/Wa 2101/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Michał Sowiński (spr.), Sędzia WSA - Barbara Mleczko-Jabłońska, Sędzia WSA - Sławomir Kozik, Protokolant specjalista - Marcin Wacławek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2016 r. sprawy ze skargi F. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Warszawie z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany zezwolenia w części dotyczącej zmiany lokalizacji punktu gier na automatach; oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] grudnia 2013 r. nr [...] Dyrektor Izby Celnej w Warszawie utrzymał w mocy decyzję własną nr [...] z [...] grudnia 2012 r. wydaną w przedmiocie odmowy zmiany decyzji ostatecznej Dyrektora Izby Skarbowej w W. z [...] kwietnia 2009r. nr [...] udzielającej zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa [...], w części dotyczącej zmiany lokalizacji punktu gier na automatach o niskich wygranych.

Powyższe rozstrzygnięcie wydane zostało w oparciu o następujący stan faktyczny.

Pismem z [...] października 2012 r. F. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej: Skarżąca, Spółka, Strona) wystąpiła do Dyrektora Izby Celnej w Warszawie z wnioskiem o zmianę decyzji ostatecznej tego organu poprzez zmianę lokalizacji punktu gier tj. w miejsce dotychczasowego punktu gier Punkt Gier Zręcznościowych "[...]"[...],[...] na Sklep Spożywczo-Przemysłowy, [...]. Do wniosku spółka załączyła KRS, umowę dzierżawy powierzchni zawartą pomiędzy spółką a władającym lokalem oraz kopię wyroku TK UE z 19 lipca 2012r.

W uzasadnieniu Spółka wskazała, że wniosek kierowany jest w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 19 lipca 2012 r. w sprawach połączonych C-213/11, C-214/11 i C-217/11, sprawa Fortuna i inni (opublikowany w Dz. U. UE z dnia 29 czerwca 2012 r.; 2012/C295/19). Według Spółki ww. orzeczenie TSUE dotyczy wykładni w zakresie charakteru norm prawa krajowego tj. art. 129 ust. 2, art. 135 ust. 2 i art. 138 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, w odniesieniu do dyrektywy nr 98/34/WE z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz.U.UE.L.98.204.37 z późn.zm.). W ocenie Spółki TSUE przyznał przepisom ustawy o grach hazardowych potencjalny charakter przepisów technicznych w rozumieniu dyrektywy nr 98/34/WE. Zdaniem Spółki, art. 135 ust. 2 ustawy o grach hazardowych ewidentnie nosi znamiona przepisu technicznego z uwagi na wywołany skutek w postaci znacznego ograniczenia w obrocie automatami do gier o niskich wygranych.