Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 lutego 2016 r., sygn. V SA/Wa 2171/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Ewa Wrzesińska-Jóźków, Sędzia WSA - Beata Blankiewicz-Wóltańska (spr)., Sędzia WSA - Izabella Janson, Protokolant ref. staż. - Magdalena Walkowiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2016r. sprawa ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w W. z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie przedłużenia zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem kontroli sądowoadministracyjnej w niniejszej sprawie była decyzja Dyrektora Izby Celnej w W. (zwanego dalej: "Dyrektorem Izby") z dnia [...] maja 2014 r. o numerze [...], utrzymująca w mocy decyzję własną z dnia [...] października 2013 r. w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie przedłużenia zezwolenia na urządzanie gier na automatach o niskich wygranych.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym:

Wnioskiem z dnia [...] czerwca 2009 r. Spółka z o.o. [...] z siedzibą w K. (zwana dalej: "skarżącą") zwróciła się do Dyrektora Izby o przedłużenie zezwolenia udzielonego jej decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2004 r. o numerze [...] na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych w [...] punktach gier na terenie województwa [...].

Decyzją z dnia [...] marca 2010 r. Dyrektor Izby odmówił przedłużenia zezwolenia, a następnie decyzją z dnia [...] maja 2011 r. o numerze [...] utrzymał to rozstrzygnięcie w mocy.

Skarżąca wystąpiła ze skargą do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który wyrokiem z dnia 10 stycznia 2013 r. o sygn. akt VI SA/Wa 1866/12 uchylił decyzję Dyrektora Izby z dnia [...] maja 2011 r. oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] marca 2010 r. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że organ administracji nie przeprowadził postępowania ani też nie poczynił ustaleń faktycznych w zakresie wskazanym w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (zwanego dalej: "TSUE") z dnia 19 lipca 2012 r. w połączonych sprawach C-213/11, C- 214/11 i C-217/11. W ocenie Sądu brak ten miał istotny wpływ na wynik sprawy, natomiast z uwagi na dostrzeżone błędy w zakresie postępowania, rozważenie pozostałych zarzutów skargi Sąd uznał za bezprzedmiotowe w ówczesnym stanie sprawy.