Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 lutego 2016 r., sygn. I SA/Wa 1979/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas (spr.) Sędziowie: WSA Elżbieta Lenart WSA Joanna Skiba po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym, w trybie uproszczonym sprawy ze skargi E. C., D. R. i A. K. na decyzję Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia [...] września 2015 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji; 2. zasądza od Ministra Infrastruktury i Budownictwa na rzecz E.C., D. R. i A. K. solidarnie kwotę 440 (czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Minister Infrastruktury i Rozwoju decyzją z dnia [...] września 2015 r. nr [...] utrzymał w mocy decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] stwierdzającą nieważność decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] czerwca 1955 r. nr [...] oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] września 1954 r. nr [...] odmawiającego przyznania prawa własności czasowej do gruntu nieruchomości warszawskiej położonej przy ul. [...], ozn. nr hip. [...] (obecnie ul. [...]).

Powyższa decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z dnia [...] lipca 2013 r. Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej stwierdził nieważność decyzji Ministerstwa Gospodarki Komunalnej z dnia [...] czerwca 1955 r. oraz utrzymanego nią w mocy orzeczenia administracyjnego Prezydium Rady Narodowej w W. z dnia [...] września 1954 r. W uzasadnieniu wskazał, że organy dekretowe zbędnie wydały decyzje w przedmiocie własności czasowej, wobec braku stosownego wniosku złożonego w trybie art. 7 ust. 1 dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy (Dz. U. Nr 50, poz. 279), a z bezskutecznym upływem terminu o którym mowa w powołanym przepisie wszystkie budynki położone na gruncie przeszły z mocy prawa na własność gminy. Jednocześnie organ nadzoru ustalił, że kwestionowane decyzje obarczone są wadą, o której mowa w art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. i w związku z powyższym stwierdził ich nieważność.