Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 lutego 2016 r., sygn. III SA/Wa 1226/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Bożena Dziełak, Sędziowie sędzia WSA Piotr Przybysz (sprawozdawca), sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant starszy referent Monika Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lutego 2016 r. sprawy ze skargi R. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia w podatku od towarów i usług kwoty różnicy podatku do zwrotu na rachunek bankowy za miesiące od lutego do lipca 2014 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Jak wynika z akt sprawy, decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w W. określił spółce R. sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej: "Spółce" lub "Skarżącej") kwoty różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy z dnia ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dalej "u.p.t.u.", do zwrotu na rachunek bankowy za okresy od lutego do lipca 2014 r.

Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził na wstępie, że Spółka złożyła deklaracje VAT-7 za luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec 2014 r. do Urzędu Skarbowego w W., w których wykazała kwotę różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 u.p.t.u. do zwrotu na rachunek bankowy podatnika. W przedmiotowych deklaracjach Skarżąca nie wykazała natomiast żadnego obrotu ani podatku należnego, a jedynie nabycie towarów i usług pozostałych. Do żadnej z przedmiotowych deklaracji Spółka nie dołączyła wniosku o zwrot kwoty podatku naliczonego na rachunek bankowy podatnika w terminie 180 dni - wbrew dyspozycji z art. 87 ust. 5a u.p.t.u.

Organ pierwszej instancji wskazał, że w ramach przeprowadzonej wobec Spółki kontroli podatkowej oraz postępowania podatkowego organ pierwszej instancji zgromadził szereg dowodów, które pozwoliły na uznanie, iż Spółka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących różnego rodzaju wydatki związane z ogólnym funkcjonowaniem, w tym związane z podnajmem powierzchni biurowej, nabyciem usług biurowych oraz usługi audytorskiej. Spółka nie udowodniła bowiem stosownymi dowodami uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 u.p.t.u. W sytuacji zatem, kiedy Spółka nie podjęła żadnych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju oraz czynności wymienionych w art. 86 ust. 8 pkt 1 u.p.t.u., nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego.