Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 4 lutego 2016 r., sygn. II SA/Sz 962/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Sędzia WSA Maria Mysiak, Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 lutego 2016 r. sprawy ze skargi T. R. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego w Poznaniu działając na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2013r. poz. 1414, ze. zm.) nałożył na przedsiębiorcę T. R. [..] z siedzibą w S. karę pieniężną w wysokości [...] zł.

Do wydania zaskarżonej decyzji doszło na skutek ustaleń z kontroli drogowej pojazdu członowego, składającego się z ciągnika siodłowego marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] i naczepy marki [...] o numerze rejestracyjnym [...], przeprowadzonej w dniu [...] r. o godz. 9:33 w [...] na drodze krajowej nr[..] , ul. [...].

Kontrolowanym pojazdem kierował D. K. wykonujący w chwili kontroli krajowy transport drogowy rzeczy na rzecz i w imieniu przedsiębiorcy T. R., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] T. R.. W toku kontroli ustalono, że kontrolowany kierowca w dniu [....] wyruszył z miejscowości [....] przebywając na miejscu pasażera, a pojazdem o numerze [...] kierował P. S.. Po przybyciu do miejscowości [....] , D. K. samodzielnie wyruszył w dalszą drogę. Fakt zaangażowania drugiego kierowcy P. S związany był bezpośrednio z dłuższym niż zwykle zadaniem przewozowym zaplanowanym na ten dzień. Kierowca D. K. czas przejazdu na miejscu pasażera zadeklarował jako odpoczynek pomimo, że w świetle przepisów pozostawał w dyspozycji. W toku kontroli przesłuchano D. K. jako świadka i pobrano dane z jego karty oraz tachografu cyfrowego zainstalowanego w pojeździe. Polecenie wykonania przewozu z zaangażowaniem drugiego kierowcy i zadeklarowania czasu jazdy jako odpoczynku zamiast dyspozycji, kierowca otrzymał od dyspozytora zatrudnionego w ww. przedsiębiorstwie. Organ I instancji stwierdził, że kierowca D. K. skrócił dzienny czasu odpoczynku, co skutkowało nałożeniem na przedsiębiorcę kary pieniężnej.