Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 lutego 2016 r., sygn. I SA/Po 1076/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Nikodem (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Fornalik Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska - Tylewicz Protokolant: referent stażysta Krzysztof Dzierzgowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 lutego 2016 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] listopada 2014 r. Burmistrz A określił B sp. z o.o. w [...] wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2014 na kwotę [...] zł.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że w dniu [...] stycznia 2014 r. Spółka złożyła deklarację na podatek od nieruchomości na rok 2014, w której zmniejszyła wartość budowli w stosunku do roku 2013. Spółka wyjaśniła, że różnica w wartości budowli wykazanych do podatku na 2013 r, i 2014 r. wynika z nie ujęcia w deklaracji na podatek od nieruchomości na 2014 r. do podstawy opodatkowania urządzeń technicznych stacji gazowych, tj. urządzeń stacji redukcyjno - pomiarowych (punkty redukcyjno - pomiarowe, punkty pomiarowe, rejestratory impulsów) i telemetrii, jeśli stacje takową posiadają). Spółka wyłączyła z opodatkowania urządzenia techniczne niespełniające definicji obiektu budowlanego. Spółka uznała, że punkty pomiarowe, punkty redukcyjno - pomiarowe i urządzenia techniczne i pomiarowe nie stanowią budowli, ani urządzeń budowlanych i nie powinny podlegać podatkowi od nieruchomości.

W związku z powyższym postanowieniem z dnia [...] września 2014r. Burmistrz A wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2014 r.

Organ podatkowy I instancji, po dokonaniu analizy przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, tj. art. 2 ust.1 pkt 3, art. 1a ust. 1 pkt 2, art. 3 pkt 1 i 3 (Dz.U. z 2010 r. Nr 95 poz. 613 ze zm.) - dalej zwana "u.p.o.l.", art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2010 r. nr 243 poz. 1623 ze zm.), dalej zwanej "u.p.b." oraz art. 2 pkt 1 i 3 Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 30 lipca 2001r. w sprawie warunków technicznych, jakimi powinny odpowiadać sieci gazowe (Dz. U 2001 r., Nr 97, poz. 1055 ze zm.) stwierdził, że budowlami jest niewątpliwie cała sieć gazowa, w tym wszelkie układy pomiarowe i redukcyjne będące w posiadaniu przedsiębiorstwa gazowniczego, które są traktowane jako elementy sieci i stanowią zespół urządzeń technicznych ze sobą powiązanych oraz funkcjonalnie związanych z gazociągiem. Nie można mówić o dystrybucji gazu bez urządzeń stacji redukcyjnych-pomiarowych oraz nie można dokonać podziału stacji redukcyjno - pomiarowej na elementy podlegające opodatkowaniu jak: fundament i obudowa urządzeń i elementy niepodlegające opodatkowaniu jak: urządzenia i telemetria, gdyż stanowią one całość techniczno-użytkową.